Miasma and the Carousel of Headless Horses

Miasma and the Carousel of Headless Horses (bu noktadan itibaren sadece Miasma) aslında maalesef kuruluş öyküsü belirsiz ve birden çıkıvermiş bir topluluk. Biyografi olarak kendileri dahi fazla bir şey sunmuyorlar. Aslında Web of Mimicry (Estradasphere, Secret Chiefs III) çıkışlı grubun Guapo ve Mothlite avant-garde gruplarının ortak yan-projesi olduğu söylenebilir.

Esasen Miasma'nın kuruluşunda en etkili eleman David O'Sullivan (gitar, harmonium, otoharp) oldu; Guapo ve Mothlite projelerinin esas yaratıcı gücü olan O'Sullivan, yanına davulcu David Smith'i (Guapo) kaptı. Bir şekilde, Miasma'nın kadrosu, bu ikiliden sonra Alabama 3 klavyecisi Orlando Harrison, klasik kemanist Sara Hubrich, Guapo eski basçısı David Ledden ve denysel orkestra Chrome Hoof bas/vokal/perküsyoncusu Leo Smee ile tamamlandı fakat bunun tam hikayesi bizden hayli uzakta ve pek ulaşılabilir bir noktada değil.

Dolayısıyla Miasma'yı tanımlayan şey, çıkarttıkları tek albüm olan Perils'de ortaya döktükleri müzik olmak zorunda.

Kafasız Atlı Karıncanın Melodisi
Miasma'nın müziğini bir kalıba oturtmak hayli zor. Grubun eleman sayısının ve elemanlarının çaldığı enstrümanların (aşağıda) fazlalığı müziği çorba yapar gibi gözükse de, kazın ayağı hiç öyle değil. Miasma'nın müziğini tanımlamak için çeşitli sıfatlar kullanılabilir: oynak, zevkli, deneysel, zaman zaman fazlasıyla nüans, çingene havalı.... ki en bariz etkileşim bu, hafif çingene havalı ve kesinlikle her zaman için puslu, neredeyse büyülü bir atmosfer barındıran ama sivri dilli ve oynak bir müziğe sahipler. Gitar kullanımı olsun, piyanonun susmaması olsun (ki jazz usulü piyanodan bahsediyoruz), keman çıkışları ve/ya neredeyse poliritmik denebilecek canlı davullar olsun tam bir şölen çıkıyor ortaya. İşin ilginci, fotoğraflarında karalara bürünen ve sahneye bazen death metal andıran makyajlarla çıkan topluluk, bu oynak müziğin altına bir katman sinsilik yerleştirmeyi başarıyor.

Bir başka kuvveti ise, deneysel olmak isterken gereksiz kakofoniye ya da uyumsuzluğa asla kaymaması. Melodik bir altyapıya oturtulan deneysellik hep bir uyum içerisinde gerçekleşiyor ve bir-iki nokta haricinde ise "acayip seslerle doldurma"dan bağımsız.

Albümün daha düz mantık anları olduğu kadar daha deneysel anları da var; arada giren birer dakikalık drone şarkılar normal müziği zaman zaman sektiriyor, ama asla sıkmıyor. Bir de, söylenmeden geçilemeyecek bir nokta: "Perilious Fathoms" şarkısında birkaç dakika boyunca rastgele enstrümanlarını harcayarak tamamen şarkı yapısını, ritmi, her şeyi boşvererek resmen kakofoni takılıyorlar ve bu (alışkın olmayanın ya da toleransı düşük olanın başını ağrıtabilecek) kısmı mükemmel bir şekilde müziğe bağlamayı başarıyorlar.

Miasma kadrosunun belki de en büyük gücü de burada: birbirlerinin sahip olduğu etkileşimleri, ortak bir cadı kazanında erittikten sonra üzerine herkes kendi baharatını katıyor ve ayrı telden çalarken muhteşem bir uyum yakalıyorlar. Müzikten hoşlanan, oynak havaları ya da atmosferik müzikleri seven ve açık fikirli herkese tavsiye edilir.

Diskografi

2005 - Perils
2008 - Manfauna (EP)

Miasma and the Carousel of Headless Horses myspace:
http://www.myspace.com/headlesshorses
Miasma and the Carousel of Headless Horses last.fm:
Miasma and the Carousel of Headless Horses last.fm