Şimdi, her şeyden önce söylemek istiyorum: The House of Capricorn, yapabileceği en sağlam hamleyi yaparak, ilk albümdeki işlevsel parçaları alıp daha da cilalamış, işlevsiz parçalardan da kurtulmuş. Ha bunu yaparken bir noktada tökezlememiş demek yalan olur ama o kadar da olsun artık.
In the Devil's Days'in içindeki müziğe gelirsek.... resmen sarmaşıklarla ve yosunlarla kaplı bataklıklardan çıkmış gitarların yanına sağlam bir doom ve heavy metal etkisi konulmuş. Ortaya çıkan pek çok riff bu eksende ve cidden çok ama çok başarılı olanları var (Arcane Delve'in ikinci yarısı mesela). Bu riff'lerle hem atmosfer yaratmayı, hem gerçekten leziz anlara imza atmayı hem de ortaya hoş bir bütün çıkartmayı biliyor grup. Ami'nin basları ilerlemiş - hatta, bas gitar bazen öyle bir tınlıyor ki (Coffins and Cloven Hooves en belirgin örneği.) Davullarda da teknik bir gelişme söz konusu - gariptir, vokal tastamam aynı, fakat ortaya çıkartılan müzik sanki vokali daha düzgün bir temele oturtur gibi.
Albümün şarkı dizilişinde ufak bir gariplik far, ki albümün ufak tefek sorunlarından birisi bu: All Hail to the Netherworld hızlı ve hoş başlıyor, fakat, Les Innocents tamamen alakasız, yavaş ve uzun bir şarkı. Kaldı ki, albüm kendi içinde zaten iki tip şarkı barındırıyor: ilk tip, güzel, yüksek tempolu, rock/metal etiketinin hakkını veren ve grubun pek çok hoş numarasını (Arcane Delve'deki doom riff'leri, To Carry the Lantern'ın ana riff'i ve havası) barındırıyor. İkinci tip ise yavaş, süre olarak uzun ve bir noktaya varması cidden sabır gerektirebilen şarkılar.... ki bunlar da zaten Les Innocents, Veils ve Horns.
Gariptir, bu yavaş şarkıların dışındakiler ikişer ikişer eşleşiyorlar ve tarz olarak benzerlik gösteriyorlar. In the Devil's Days / All Hail to the Netherworld, Coffins and Cloven Hooves/Arcan Delve, To Carry the Lantern / Illumination in Omega gerek tarz olsun, gerek hava olsun, gerek enstrüman kullanımı olsun, benzer şarkılar. Ve bu şarkıların hepsi çok ama çok güzel - bir-iki yerde (Coffins and Cloven Hooves başta olmak üzere)solo girdiği bile oluyor, dolayısıyla istediğiniz her şeyi burada bulabiliyorsunuz.
Ama belki de The House of Capricorn'un yaptığı en iyi şey, şarkı sayısını sınırlı tutmak olmuş. Hoş, albüm yine de bir saat on iki dakika, ama o bir saat küsürün hakkını vermişler cidden. Bunu yaparken, aynı zamanda albümde garip bir bütünlük oluşturmuşlar: bir önceki albümün bir diğer zayıflığı olan "şarkıların toplamı" hissi burada yok. In the Devil's Days, konsept albümden bir gömlek aşağıda bir bütünlük sahibi - bunda aslında grubun albümün bütününe yaydığı ve doom etkileşimi almış yürümüş.... ve bu hoş bir nokta.
Sonuç mu? 2011'in en iyilerinden diye bir listem olsaydı ki aslında var, bu albüm orada olurdu.... ki orada zaten.
Artılar: Grubun gösterdiği gelişme, geri kalan neredeyse her şey.
Eksiler: 2, 5, 6 ve 9 numaralı şarkılara alışmanın zorluğu.
Kimlere tavsiye edilir: Bu blogdakilere bakanlara, haricinde de stoner tayfası sevecektir, sludge tayvası sevecektir, pek çok tayfa sevecektir.
The House of Capricorn BandCamp: The House of CapricornCamp
In the Devil's Days albüm kadrosu:
Marko Pavlovic: vokal
Ami Hollifield: bas
Scott Blomfeld: gitar
Michael Rothwell: davul
1. All Hail to the Netherworld
2. Les Innocents
3. Coffins and Cloven Hooves
4. Arcane Delve
5. Canto IV
6. Veils
7. To Carry the Lantern
8. Illumination in Omega
9. Horns
10. In the Devil's Days
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder