Ki, albüm adından anlaşılabileceği üzere The House of Capricorn da bu tip bir grup. Fakat occult rock diyip geçmemek lazım, zira sadece bu ilginç vurgudan çok daha fazlası var Sign of the Cloven Hoof'ta.
Her şeyden önce, müzik kendi içinde çeşitli etkileşimlerin bir bütün halinde harmanlanmasından oluşuyor. Hard rock, groove rock, blues rock, sludge metal ve stoner etkilerini kendine has bir müzikal altyapıda birleştiriyor The House of Capricorn. Tabii ki bununla sınırlı kalmıyorlar, arada jazz ve blues etkileri daha bariz çıkabiliyor (misal A Candle for the Morning Star bariz bir swing şarkısı aslında), fakat genel olarak bu çerçevede ilerliyor. Hatta grubun sesi o kadar bariz ki, iki-üç şarkıdan sonra kendisine alıştırıyor. Bu, aslında Samsara Blues Experiment'ta da yaşadığım bir sorunu ortaya çıkartıyor: ilk başta şarkılar hep birbirinin aynısı gibi geliyor ve şarkıları ayrı ayrı algılayabilmek için birkaç kere dinlemek kesinlikle şart.
Kaldı ki, albümün genel bir atmosfer bolluğu var. Her şarkı kendi içinde belli bir havaya sahip. Bazen şarkılar karanlık başlayıp coşkulu bitebiliyor tabii ki, fakat genellikle aydınlığa yatkın bir hava var. Bunun bozulduğu yerler var (Claws of Fog gibi) ama genelde ilginç bir şekilde eğlendirebilen, bazen stoner yönünü "rahat" takılarak ortaya koyan bir albüm var elimizde.
Tabii hard/groove/blues rock'ın sahip olabildiği hız ve coşkunun yanında stoner ve sludge'ın rahatlığını dengelemek zor iş, ki grup ta bunun farkında olsa gerek ki yaptıkları şarkıların tempoları oynak. Yavaş başlayan bir şarkı arada hızlanıp tekrar yavaşlayabiliyor (Archways) ya da hızlı giren şarkılar yavaşlayabiliyor (Old Redhook). Genel olarak ufak çıkışlar ve bazen geçişler haricinde deliler gibi değişken bir müzikten bahsetmiyoruz burada. Şarkılar kendi içlerinde gayet güzel ilerliyorlar, bazen aynı noktaya fazla dönüyor da olsalar. Bu konuda en bariz örnek Under Southern Skies şarkısı, resmen aynı noktadan girip o noktadan oynamadan gidiyor.
Albümün garipliği ise zaten bu noktada. Grubun en büyük sorunu, kendisine ait bir müzik yaratırken, özüne sadakat ile deneysellik yerine, buldukları formülden şaşmamayı birazcık tercih etmiş gibi. Hani Sign of the Cloven Hoof'un çok, çok güzel bir albüm olması bir yana, çok kolay akılda kaldığı söylenemez. Bunu yukarıda olumlu bir yön olarak belirttikten sonra, niye olumsuzluğa kattığıma gelirsek: tekrar tekrar dinlenmesi gereken albümler o açıdan zordur. Alışması, havaya girmesi zaman alır ve herkes aynı sabrı göstermeyebilir. Bu açıdan grubun eksiği olduğu söylenebilir.
Saydık döktük, peki, Sign of the Cloven Hoof nasıl bir albüm? Son derece güzel bir albüm. Belki eksikleri var, ama bu eksikler grubun gelecekte rahatça giderebileceği tipten. Kaldı ki, eksikler listesinde yeteneksizlik ya da tembellik kesinlikle yok. Ha, müziğini karanlık seven birisi olduğum için neden daha çok ağır/karanlık şarkı yok demiyor değilim, fakat bu benim kişisel aradığım bir özellik.
Rock/metal seven herkese önerilir.
Artıları: Groove müzik, farklı ruh hallerine uygun ve farklı havalarda şarkılar, enstrüman hakimiyeti ve uyumları.
Eksiler: Vokal bazen çok tekdüze, bir-iki şarkı çok akılda kalıcı değil, grup bazen fazla "formül uygulama" hatasının sınırına geliyor.
Kime tavsiye edilir: Stoner rock'çılara, metalcilere.
The House of Capricorn myspace:http://www.myspace.com/thehouseofcapricorn
Sign of the Cloven Hoof albüm kadrosu:
Marko Pavlovic: vokal
Scott Bloomfield: gitar
Ami Holifield: bas
Michael Rothwell: davul
1. Aurora Funeralis
2. Crowned and Drained
3. A Devilish Manifesto
4. Archways
5. Old Redhook
6. A Candle for the Morning Star
7. Hymn
8. Sol
9. The Invetrate
10. Lord of Light and Pride
11. Under Southern Skies
12. Claws of Fog
13. Awakening to Shrinking Light
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder