Gelecekte benzerlerini yazmayı ümid ettiğim yazı dizilerinin ilkinin ikinci bölümüne hoş geldiniz. Machinae Supremacy'nin ilk bölümünde, grubun hikayesinden bahsetmiştik. Şimdi, ikinci bölümde, grubun ilk iki albümünden bahsedeceğiz. Geçmeden önce, söylemem gereken şey şu: Machinae Supremacy, ilk albümlerinden sonra bir süre Jets'n'Guns oyununun soundtrack'i ile uğraştı. Bu soundtrack'i ben grubun ikinci albümü sayıyorum, zira baştan sona aynen bir albüm gibi dinlenebilecek bir kapasitede.
Fazla da uzatmadan....
Deus Ex Machinae (2004)
Grubun ilk albümü Deus Ex Machinae pek çok hayranı için vazgeçilmez, pek çok diğeri için de en amatör işidir. Grubun ilk albümü olarak aslında tek basit bir probleme sahiptir: albümü yapana dek tek tek şarkı yapan bir topluluğun, bir albümün sadece CD'ye basılmış birkaç şarkıdan ibaret olmaması durumu. Bence, ilk albümde grup bunu pek kavrayamadığı için ortaya çıkan şarkılar, tek başlarına yeterince güzel ve Machinae standardında da olsalar, albüm bütününde çok başarılı değildir.
Gazz, forumlarda bu albümü "SID-festivali" olarak tanımlamıştır. Ki haklıdır da: albüm bazen ezici üstünlükte SID klavyeleri üzerine kuruludur, ama normal şartlar altında bunu gümbür gümbür punk/metal gitarlarla destekleyen grup niyeyse gitarları birazcık geri plana almıştır. SID'in ön plana çıkması sorun değil aslında (bunu daha sonradan arayacağımızı tabii ki bilemezdik) ama bazen cidden biraz kısmalarını istiyor insan.
Tabii ki albüm kötü değil, ama daha iyi olabilirdi ve Machinae'nin sonradan yakalayacağı standarda göre vasat sayılabilir. Kendi efsane anlarına sahip, o kesin: şarkıların bazıları gerçekten sıyırılıp epik seviyelere ulaşabiliyor - ki, grup webografisi ile de bağını kopartmadığını gösterircesine, Arcade isimli şarkılarına devam şarkısı (Player One) yapıp albüme koymuştur. Ufak bir notta, her albüm çıkışında Player Two diye bir şarkının çıkacağı dedikodusu gelir ama şimdilik böyle bir şey olamadı. Bir diğer bağlantı da, "Super Steve"dir. Webografide yer alan "Steve's Quest" şarkısının devamıdır, ki, Overworld albümünde de "Need for Steve" ile bu dize devam edecektir (1).
Zaten Deus Ex Machinae grubun ilk albümü ve belli bir açık bulunmazsa olmaması geçerlidir. Albüm nedense biraz fazla çekingen, biraz fazla efendidir ve prodüksyonu nedense sanki webografideki şarkılardan daha aşağıdadır. Bunu asla çözememiştim - normalde Gazz'in vokalini seven kadar sevmeyen vardır ama albümde nedense kulağa batar. Fakat yine de dinlenmesi gerekir, zira içindeki şarkılar yeterince güzeldir ve dinlenebilir gayet.
NOT: 10/7
Deus Ex Machinae albüm kadrosu:
Robert Stjärnström - vokal, gitar
Jonas Rörling - gitar, yardımcı vokal
Kahl Hellmer - bas
Andreas Gerdin - klavye, yarımcı vokal
Tomas Nilsén - davul
1. Insidious
2. Super Steve
3. Dreadnaught
4. Flagcarrier
5. Return to the Snake Mountain
6. Player One
7. Deus Ex Machinae
8. Attack Music v 2.0
9. Ninja
10. Throttle and Mask
11. Killer Instinct
12. Tempus Fugit
13. Blind Dog Pride
14. Machinae Prime
15. Soundtrack to the Rebellion
Jets'n'Guns Soundtrack (2004)(2)
Bu kadar oyun odaklı bir gruptan tabii ki böyle bir şey çıkması çok şaşırtıcı değil; esas şaşırtıcı olan şey, grubun stüdyo albümü olarak bir oyunun soundtrack'ini gösteriyor olmamız bence. Fakat, yine de, Jets'n'Guns Soundtrack'i kendi içerisinde bir albüm sayılmayı her zaman hak ediyor. Dünyanın en ilginç yaratılarıdan bir tanesi albüm.
Şimdi, her saniye zaten bu müziğin bir oyun için yapıldığını hissediyorsunuz, o apayrı bir gerçek. Müziğin atmosfer üzerine kurulu olması büyük bir artı olarak yazılıyor albümün hanesine: zira her şarkıda kafanızda ayrı bir bölüm canlandırıyor ve şarkıya göre resmen aksiyon temposu, zorluk seviyesi gibi detayları doldururken buluyorsunuz kendinizi. Bunu yapmadığınız zamanlar da ara demo sahneleri canlandırıp epik hikayeler yazıyorsunuz zira müzik ikisini de deliler gibi teşvik ediyor.
Albüm, grubun ilk albümünde kaybetmiş gibi gözüktüğü coşkuyu, hızı ve epikliği rahatça yakalıyor. Machinae Supremacy'nin tarzı aynen bu albümdeki gibi: punk kokan davullar ve onunla metal müziği dengeleyen gitarlar, SID klavye desteği ve enstrümanların hem paramparça olurcasına hem de nazikçe çalındığı bölümler. SID seslerini canlı enstrümanlarla grup son derece başarılı bir şekilde dengeliyor ve vokal olmamasına karşın sanki varmışçasına bir hava yaratıyor. Şarkıların kendi içlerindeki iniş-çıkışları son derece doğal ve şarkılar, kısasıyla uzunuyla, son derece akıcı. Hani oturup da 27 şarkılık soundtrack'i hakikaten rahatça dinleyip son derece keyifli dakikalar geçireceğiniz garanti.
Buraya ufak bir dipnot koymak durumdayım. Jets'n'Guns albümü aslında yapıldı ve bitti şeklinde bir albüm değil. Grup, sonraki albümlerinde, Jets'n'Guns şarkılarının modifiye edilmiş versiyonlarına vokal ekleyerek yeni şarkılar yarattı. Bu şarkıların hangileri olduğunu, sonraki albümlerde yazacağım zira şurası yeterince kalabalık vaziyette.
NOT: 10/10
0. Game Over
1. Theme from Jets'n'Guns
2. Fan va Coolt
3. Koala in the Spider's Web
4. Megascorcher
5. Flight of the Toyota
6. Teh Evul P4in of Doom Hell
7. Erecta My Hamburger Baby
8. Little Green Men
9. Lava Trouble Bubble
10. Zogrim Ate My Hamster
11. Insectoid
12. Archangels of Sidaroth
13. Hyperchase
14. Burgerhammer Hill
15. Knee-Deep in the Xoxx
16. Kings of the Sea
17. FutureMachine
18. Lord Krutor's Dominion
19. SpacePunX
20. Dududub Dududum
21. Escaping the Krut
22. Death from Above
23. Flames of Fire
24. Judgment Fray
25. Machinaeguns
26. R0x0rd teh X0xxor
27. Endgame
DİPNOTLAR
1- Robert'a "Steve kim?" diye sorduğumda, bana şu cevabı verdi: "Steve'in kim olduğunu bilmiyorum, tek bildiğim, normal gözükmesine rağmen son derece güçlü olduğu. Bazı konularda çok güçlü hisleri var, ve ateşten geçecek de olsa kendi yolunda ilerliyor. Bildiğin gibi, eğer ondan korkmazsan ateş sana zarar vermez. Belki Steve bir yirmi birinci yüzyıl peygamberidir? Eleştirel düşünce ve ateizmle donanmış bir mesihtir, ya da? Kim bilir?:)"(evet gülümseyen surat dahil)
2- Oyunun kendisini henüz oynayamadım, fakat konu olarak grup kadar kopuk olduğunu söyleyebilirim: Kötü intergalaktik diktatör Xoxx, Profesör Van Hamburger'in yarattığı kuantum topunu çalmış ve profesörü kaçırmıştır. Profesör bu silahı barışçıl amaçlar için kullanmak istemektedir, fakat Xoxx, evreni tek atışta yok edebileceği için elde etmiştir. Profesörün kızı Erecta van Hamburger (vallahi uydurmuyorum) de, canlandırdığımız karakterden profesörü kurtarıp Xoxx'u durdurmasını istiyor.
3- Jets'n'Guns Soundtrackinde ortaya çıkan bir ufak referansa dikkat çekmek istiyorum: "teh", aslında "the"nın hızlı yazılmaya çalışılması ile oluşan bir yazım hatasıdır. R0xx0rd ile X0xx0r ifadeleri de, sırasıyla "rocks" (iyi, güzel) ve "sucks" (kötü, çirkin) babında kullanılan ifadelerin, internet-eliti kabul edilen l337 ("elit" babında "leet") dilinde ifadesidir. Sadece bahsedeyim dedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder