Genellikle dark wave/new wave akımlarının temsilcisi Projekt Records bünyesinden çıkan Black Tape for a Blue Girl, çok da tanıtım istememekte aslında: karanlık müziklere ilgisi olan herkesin er ya da geç karşısına çıkan bir topluluk kendileri. 1986'dan beridir, gotik müziğin ethereal/ambient açılımında paydası bulunan grup bir şekilde ismini duyurmuştu ve yeni akımdaki yeri sabitti.
10 Neurotics, grubun 2009'da yayınladığı ve isminden anlaşılabileceği üzere onuncu albümü. Şahsen sadece seneler önce Remnants of a Deeper Purity ve The Scavenger Bride'ı dinlemiştim, ve o anki zevkime uygun bulmamıştım. Bu albüme beni çeken önemli bir unsur, albümdeki isimler oldu: Brian Viglione - The Dresden Dolls isimli yeni kabare ikilisinin davulcusu ve gitaristi; Lucas Lanthier (her ne kadar katlanamaz bulsam da tek tük sevdiğim Cinema Strange ve The Deadfly Ensemble); Laurie Reade (Attrition). Bu üç isim, kendi içinde yarattığı dalgalanmalarla albüme yeterince kas kuvveti katmakta.
Fakat film dünyasında olduğu gibi, müzik dünyasında da üst üste büyük isimler yığmak her zaman iyi sonuç vermeyebiliyor; neyse ki, Black Tape for a Blue Girl bu hatadan muzdarip değil. Belki de yeni kadronun kabare tipi müziklere olan yatkınlığını kendi ambient merakıyla birleştirmek ilk bakışta çok güzel bir fikir gibi görünmeyebilir, fakat ortaya çıkan ürün tek kelimeyle muhteşem.
Albüm, şuh bir havaya sahip, ilginç bir post-rock albümü olmuş denebilir - içerisinde bulundurduğu bütün elemanların kendisiyle birlikte getirdiği ruhun, hepsi ayrı telden çalan 'deneysel' ses öbekleri olarak değil, olması gerektiği gibi, uyum içinde bir bileşke olarak ortaya çıkışı olmuş 10 Neruotics. Zaman zaman eski ruha yakın ve ethereal/ambient müzikle haşır neşir şarkılara (misal Marmalade Cat) geçerken, bazen ciddi anlamda karanlık ve sertleşen anlara da sahip (klibi de bulunan The Pleasure in the Pain gibi). Fakat genel olarak kabare havası ağır basmış ve loş ışıkların hakim olduğu, sigara dumanının havada süzüldüğü, ağır turuncu gibi renklerle bezeli kafeleri hatırlatacak bir atmosferi var albümün (ki, Rotten Zurich Cafe şarkısı da buna yaraşırcasına durmuş albümde)
Albümün sansürlenmemiş kapağının ve CD kapağının arkasındaki resmin ifade edeceği gibi (zira ikisi de nü fotoğraflar) albüm bir cinsellik teması üzerine dönmekte, ki, Curious, Yet Ashamed, (söze ne hacet) veya The Perfect Pervert (hafif dini temalar yüklü bir BDSM ilişkisini konu alan) gibi şarkılarla kendisini belli ediyor ve cinselliği yapıcı ya da yıkıcı bir güç olarak değil, gizemli, keşfedilmesi gereken ve sakin olabildiği kadar oynak, oynak olabildiği kadar da dingin bir kuvvet olarak sunuyor - genel olarak cinselliğin kendisinin keşfi yerine arka sokaklarının, kenarda köşede kalmış yanlarının keşfi gibi (fakat bunu hiçbir zaman bir porno grind grubunun leşliği ile ya da glam rock'ın kendini beğenmiş basitliğiyle yapmıyor). İşin içinde loş odalar, mum ışığı, açık gömlek yakalarından sarkan papyonlar ve titreyen, uzun kirpikler var: albüm bu tip yarı-bitmiş imgelemleri çağırırcasına ilerliyor.
Zaten bir kere başlayıp ilk şarkıyla havaya girdiniz mi, albümü bırakmanız çok zor. Bütün açılımları ve eklentilerinden arındırıldığında, 10 Neurotics son derece akıcı ve asla, kat-a kendi yarattığı bütünlüğü bozmayan bir albüm. Bu yönüyle aslında şu ana dek karşıma çıkan sayılı 'mükemmel' albümlerden olma şerefine sahip.
KISACA, Black Tape for a Blue Girl ya da bu albüme dahil müzisyenlerden hoşlanıyorsanız, birazcık sükunet isterken aslında tamamen kendine has ve şu günlerde bulması zor orijinallikte bir albüm istiyorsanız, kabare/rock seviyorsanız bu albüm tam size göre.
ŞARKI LİSTESİ
1. Sailor Boy
2. Inch Worm
3. Tell Me You've Taken Another
4. The Perfect Pervert
5. Marmalade Cat
6. Love Song
7. Rotten Zurich Cafe
8. Militaryhme
9. In Dystopia
10. The Pleasure in the Pain
11. I Strike You Down
12. Caught by a Stranger
13. Curious, Yet Ashamed
14. Love of the Father
NOT: 10/10
Site:http://www.blacktapeforabluegirl.com/
Myspace: (http://www.myspace.com/blacktapeforabluegirl)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder