İkinci eğilime gelince: Dark Castle'ın icra ettiği tür için stoner doom/sludge karışımı diyebilirim. Gereken ögeler yerli yerinde. Brutal vokal, groove melodiler, balyoz gibi ağır ve bazen drone metal kokan riff'ler, minimal ve müzikte kendi işlevini gerçekleştiren davul, puslu atmosfer....
Peki, Dark Castle'ı akranlarından ayıranlar neler? Şimdi, her şeyden önce, bu türlerle etkileşim içerisinde olan grupların muzdarip olduğu uzayıp giden şarkılar yok, hatta en uzun şarkıları altı küsür dakikalık. İkincisi, davullar. Rob Schaffer'i, favori davulcularım arasına rahatlıkla sokarım. Normalde stoner doom davulcuları müziğe eşlik eder ve minimal takılırlar, varlıkları ise genelde müziği vurgulayan bir ekstradan öteye geçmez. Schaffer böyle değil; evet, çoğunlukla çok ekstra çıkışlar yapmıyor, ama doğru noktalarda vurgu yapıyor, ve bazen cidden çok ilginç, çok hoş numaralara imza atıyor. Adam bu kadar "uyum" ve "bütünlük" müziğinde, bu bütünlüğü bozmadan "ben buradayım" diyebiliyor.
Öte yandan, grubun zaten iki kişiden oluşmasının getirdiği bir planlılık havası söz konusu, fakat geçişler birbiriyle bağlantılı ve şarkılar akışkan. Stoner doom'un genelde vokal veya aşırı enstrüman bolluğu içeren türlü numaralara değil, enstrümental geçişlere dayanması benim gibi enstrümental müzik sevmeyen birisine sorun yaratabilirdi, fakat bunu bile çok güzel kıvıryor Dark Castle ikilisi.
Grubun diğer elemanı Stevie Floyd ise, tek bir şeye saplanıp kalmayan bir gitarist. Bunu gerek albümün adını taşıyan şarkının tamamen akustik gitarla çalınıyor olması olsun, resmen progresif rock kokan Weather the Storm'un yakaladığı tınılar olsun, çeşitlilik var albümde. Kalkıp da aynı kalın tonda, sabit power akor basmıyor ve Schaffer misali ilginç, küçük, güzel numaralar ile ilerliyor. Yazdığı riff'ler gürlüyor, sürünerek ilerliyor, coşuyor ve akıyor resmen.
Ve gariptir, pek çok stoner doom/sludge grubunun vokali berbattır: fakat Dark Castle'da böyle bir sorun yok. Schaffer ve Floyd'un birlikte yaptıkları brutal vokal son derece güzel ve hatta ilk etapta sadece rastgele böğürtü gibi gelse de, sonradan alışıldığında anlaşılır hale geliyor. Hatta, benim çok da hoşuma gitmeyen bir şekilde, albümün bir noktasında vokalin yanında konuşmalar var (Grasping the Awe) ve bu şarkı, albümdeki şarkıların ayrılmasını daha da güzel sağlıyor.
Bir zamanlar Pain of Salvation'ın sitesine koyduğu bir ibare vardı: grubun "derin ve karanlık sularına dalmaya hazır olun" diye. Dark Castle'ın albümü de aynen böyle bir şey, derin ve karanlık ve bazen hüzünlü, ama her daim sert. Benzer topluluk kim var deseniz Agalloch veya The Devil Sold His Soul'u gösterebilirim aslında....
Artılar: Karanlık atmosfer, sertlik, atmosferiklerle melodi dengelenmesi, efsanevi güzelliği.
Eksiler: Yok.
Kime tavsiye edilir: Metal sevenler, doom metal hayranları, atmosferik ve karanlık müzik severler. Bu tip müziklerde arkaplanınız yoksa zaten pek hoşunuza gitmeyecektir.
Dark Castle resmi sitesi: Dark Castle Myspace
Spirited Migration albüm kadrosu:
Stevie Floyd: gitar, vokal
Rob Schaffer: davul, vokal
1. Awake in Sleep
2. Into the Past
3. Spirited Migration
4. Growing Slow
5. Weather the Storm
6. Flight Beyond
7. Grasping the Awe
8. A Depth Returns
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder