Ade Fenton - Artificial Perfect

Ade Fenton aslında endüstriyel müzik dev ismi Gary Numan ile defalarca çalışmış, hayli köklü bir isim. Benim bilmediğime ya da tee ne zaman denk geldiğim bir isim olmasını bir anlığına kenara bırakalım: bu tip bir (tabiri caiz ise) cehaletin avantajı, isme kanmadan daha nesnel yaklaşabiliyor olmam. Misal Marcela Bovio arkasında Arjen Lucassen adı olduğu için hep en azından "bir bakalım"ımı hak eder, ama Ade Fenton beni müziği ile tavlamak zorunda kaldığı için daha zor bir durumda.

Efendim, şimdi, her şeyden önce, ben Nine Inch Nails pek sevmem. Trent Reznor'un stili bana nedense hep itici gelmiştir (The Perfect Drug istisnadır her zaman) ve gruba bir türlü ısınamamışımdır. Bundan bahsetme sebebim ise şöyle, Artificial Perfect, bana yer yer Nine Inch Nails'i hatırlatan bir albüm.

Artificial Perfect'in içinde bulacağınız müzik aslında dibine kadar endüstriyel. O derece ki bazen kullanılan müziğin içindeki "sesler" bile fabrika hatırlatabiliyor. Genel olarak sabit bir müzikal altyapıdan bahsetmek zor, zira albüm çok garip anlar içeriyor. Misal, açılış şarkısı olan The Leather Sea, NIN'imsi bir endüstriyel rock şarkısı. Fakat dördüncü şarkı olan Everything Changes, bir piyano/atmosferik balladı ve minimalist takılıyor! Albüm bu açıdan alışması zor ve çat diye rahatça insanın kafada oturtamayacağı bir albüm. En basit haliyle bir alışmak için defalarca dinlemek gerekiyor.

Bir diğer negatif yön, albümün bazen kendi iyiliği için fazla akış yoksunu olması. Şarkıların sırası daha değişik olsaymış belki bu birazcık kırılabilirmiş, fakat şu anki haliyle felaket derecede zor ilerliyor ve doğal bir "şarkıdan şarkıya geçiş"ten neredeyse tamamen yoksun: ki, bazen (misal Burn) şarkılar kendi içinde bir atmosfer dengesizliğinden muzdarip. Çok sakin bir andan çok sert bir ana geçmeyi anlarım ama önceki atmosferle tamamen kes kel alaka gidivermek beni rahatsız etti.

Ki maalesef, albüm sadece yedinci şarkıya kadar gidiyor. Burn, dengesizliği ile ve Machine, sakatlığı ile, güzel olabilecek başlangıçlara gayet rezalet geçişler katarak kulak tırmalıyor (Burn'ün nakaratı hele çekilir gibi değil) ve sadece "daha iyi olabilirmiş" değil, "daha iyi olmalıymış zaten!" dedirtiyor zaman zaman.

Fakat, Ade Fenton'ın güçlü yönlerine gelirsek: yazdığı sözler. Gerçekten çok güzeller ve dinlemesi son derece zevkli. Müziğin en azından yapısı gayet oturaklı ve "endüstriyel" diyince akla gelenlerden hiçbirini ortaya koymaması büyük bir artı. Kalkıp EBM ya da aggrotech dinlerkenki gibi bir şeyler duymamak bazen beni rahatlattığı için midir nedir, albümün genel yaklaşımı hoşuma gitti. Bir de, ne olursa olsun, adamın çıkış albümünden bahsediyoruz, doğal olarak bazı eksiklikler olacaktır.

Bütün bunların ışığında, ben eğer Nine Inch Nails seviyorsanız, mutlaka bakın derim bu albüme de.

Artılar: Güzel şarkılar çıkması, hoş elektronik müzik olması, Ade Fenton ismi.
Eksiler: Sakatlığı, bazen saçmalaması, dengesizleşebilmesi, beklenenin altında bir albüm olması ve benzeri şeyler.
Kime tavsiye edilir: Ade Fenton, Gary Nouman ve Nine Inch Nails severlere.

Ade Fenton resmi sitesi: http://www.adefenton.com/Ade_Fenton/Home.html
Ade Fenton myspace: http://www.myspace.com/adefenton

Artificial Perfect albüm kadrosu:
Ade Fenton: vokal, piyano, klavye, davul, programlama
Gary Numan: vokal
Steve Harris: gitar



1. The Leather Sea
2. Truth
3. Healing
4. Everything Changes
5. One Day
6. Recall
7. Slide Away
8. Burn
9. Machine