Electric Wizard - Witchcult Today

Electric Wizard adı aslında doom piyasasının standartlarından bir tanesi. Ben aslında grupla 2010 tarihli Black Masses albümü ile tanıştım, fakat bu esnada daha yeni yeni ısınmaktaydım ve şu anki doom hayranlığım namevcut idi. Tekrar bu gruba dönmeye karar verdiğim için mutlu olmam bir yana, bu albümle başladığım için ayrı bir mutluyum.

Her şeyden önce: Electric Wizard'ın icra ettiği tür doom. Groove yemiş, akoru aşağılara çekilmiş gitar, son derece hoş ve müziğe eşlik eden davullar, kalın ve sert bas ve (her ne kadar çok bol olmasa da) gayet hoş riff'ler demek bu. Bunun yanında puslu, dumanlı, leş, karanlık ve şeytani bir atmosfer de dinleyiciyi bekliyor hevesle. Evet, aslında "leş doom" tabiri hoşuna gidenlere çok açık olabilecek bir albüm değil. Benim de canım son derece pis doom çekerken eğildim bu albüme zaten.

FAKAT. Bu demek değildir ki albüm kötü ya da sadece doom sevenler beğenir. Doom zor bir tür, dolayısıyla lök diye içine girmesi için daha hafif albümler var (Devil: Time to Repent mesela....) Ki zaten Electric Wizard'ın We Live albümünde toplanan kadrosu ile yaptığı ikinci albüm ve daha sert, daha sludge'a yakın duran albümden rafine doom'a geçişleri son derece başarılı diyebilirim.

Albümün bir diğer zor kısmı, şarkıların uzun olması. Sekiz şarkıda yaklaşık bir saatlik bir zamana yayılmış durumda Witchcult Today ve son iki şarkısı on birer dakikadan oluşuyor. Bu süre içerisinde sludge gruplarındaki gibi dakikaya sekiz riff ya da onlarca değişik parça beklemek ise hata olur: zira, pek çok şarkı üç riff'ten fazlasını içermiyor. Evet, toplamda yedi-sekiz dakika boyunca aynı üç riff'i, hatta genellikle de ana riff'i dinliyorsunuz. Bu durum normalde sorun olabilirdi, ama grubun gitar kullanımı/tonu söz konusu olunca, şarkılara rahatça hipnotik bir karakter kazandırıyor.

Ki zaten bu albüm şu ana dek dinlediğim en atmosferik albümlerden bir tanesi desem kesinlikle yalan olmaz. Her saniyesinden karanlık, puslu, tozlu, kirli bir hava akıyor ve her dakika grup bunu daha da desteklemek için elinden geleni ardına komaz vaziyette. Yukarıda verdiğim örneği bununla birleştirip açarsam: Black Magic Rituals & Perversions şarkısı, tek riff'in beş dakika boyunca çalınması ile müzik kısmını bitiriyor: şarkının geri kalan on dakikası, tersten çalınarak mikse yerleştirilmiş konuşmalar, latince cümleler, bozuk ritmli davullar ve hafif klavyeyle yaratılan ambient atmosferden oluşuyor.

Tabii bu çok uç bir örnek, grup çoğunlukla akoru yerlere kadar çekilmiş gitarlar ve orta halli prodüksyonu kullanarak bu havayı veriyor. Ve bütün şarkılar, bu "Electric Wizard havası"nın çevresinde kendi içinde bölünüyor. Albümdeki favori şarkım Dunwich, mesela, ismini aldığı H.P. Lovecraft hikayesine gönderme yaparken aslında son derece neşeli, ya da daha doğrusu, sadistçe neşeli bir şarkı. Ama bunun yanında, The Satanic Rites of Drugula (ismini bir Hammer korku filminden almış olmakla beraber) son derece tembel, rahat, boğucu bir şarkı. Grup bu şekilde ufak kaydırmalar yaparak özünden çok uzaklaşmadan rahatça dinleyiciyi bağlayabiliyor.

Sonuç mu? Valla doom'a girmek isteyen birkaç diğer albümden sonra (ya da, hani mantıken, benim gibi anti-klasisitlerin reddettiği klasikleri dinledikten sonra) gelmeli. Eğer bu blogu takip edip burada yer alan pek çok grubu seviyorsanız tabi, durduğunuz kabahat diyebilirim.

Artılar: Müzik, atmosfer, leşlik falan. Her şey.
Eksiler: Cidden yok.
Kimlere tavsiye edilir: Doom sevenlere.

Electric Wizard myspace: Dunwich!

Witchcult Today albüm kadrosu
Just(tin) Oborn: gitar, vokal
Liz Buckingham: gitar
Rob Al-Issa: bas
Shaun Rutter: davul


1. Witchcult Today
2. Dunwich
3. The Satanic Rites of Drugula
4. Raptus
5. The Chosen Few
6. Torquemada '71
7. Black Magic Rituals & Perversions
i. Frisson des Vampires
ii. Zora
8. Saturnine