Albüme gelmeden psychobilly'yi biraz tanımlamamız gerekmekte. Rock'n'roll'un esas türevlerinden birisi olan rockabilly'nin gotik kuzeni gothabilly'nin horror punk ile evlendirilmiş versiyonu diyebiliriz (ki gothabilly de aslında azıcık punk etkisi barındırır.) Elvis Presley eğer zombilerle, cehennemle, hayaletlerle falan çok meşgul olsaydı ortaya çıkacak sonuç olarak düşünülebilir: benzer gitar tonları, kontrabas, benzer davul ritmleri, hızlı gitarlar ve eğlenceli (ve kara mizah yüklü - "psycho" kısmı orada) şarkılar diyebiliriz.
Şimdi. Doğruya doğru, Kicking Satan Out of Hell en az ismi kadar eğlenceli bir albüm. On dört şarkı olduğuna bakmayın, albümün en uzun şarkısı 4 küsür dakika ve albümün tamamı yarım saatin biraz üzerinde bir süreye denk geliyor. Albümün neredeyse her saniyeyi insanı nefessiz bırakacak bir hızda geçirdiği düşünülürse, bu iyi bir şey. Cidden, albüm soluksuz ilerleyen ve bir-iki noktada hafiften durulur gibi gösterse de asla yüksek temponun altına düşmeyen türden. Bunun olduğu tek nokta, son şarkı olan Waltz with the Dead ki o da aşağı yukraı bir "vals" olduğu için böyle bir özelliğe sahip zaten.
Ki, bu soluk soluğa ilerleyişte herkesi cezbedecek bir nokta var: bütün şarkılar, öyle ya da böyle, dans edilebilir/ettirecek cinsten. Örnek vermek bu açıdan cidden çok zor, fakat daha belirgin olarak Saturday Night Evil diyebilirim. Sonuçta şarkıların hepsi hız kesmeyen davullar, uçup giden gitar ve çok güzel ayarlanmış kontrabastan oluşuyor ve bu her şarkıda böyle - hayır, her şarkı aynı değil. Aynı altyapı üzerine oturtulduğundan dolayı ilk başta böyle bir izlenim edinebiliyor insan, fakat bir-iki kere dinledikten sonra taşlar yerine oturuyor.
Tabii gotik demek karanlık demektir, bunu da çeşitli daha "sinsi" şarkılarla veriyorlar: en belirgin iki tanesi Chisel on Your Tombstone ("Bir sonra edeceğin lafa dikkat et, zira mezar taşına onu yazacağız") ve This Haunted Ghost Train (ki mızıka ile harikalar yaratılan bir şarkı.) Ki, Chisel on Your Tombstone esasen bir kiralık katilin (tahminimce vahşi batı'da) ağzından yazılmış bir şarkı, bu da beni albümle ilgili bir sonraki noktaya getiriyor.
Albümün "gotik" etkisi zaten müzikte değil, sözlerde gizli. B-tipi korku filmi hikayeleri anlatan bir albümdeyiz, zaten albümün adı bunu yeterince belli ediyor - Charon'un ağzından yazılmış Rocking River Styx'ten, deli bir kundakçının kendi yaktığı şehirde yanmasını konu alan Hell on Earth'e, mezarlıkta dedesinin kendisini diriltmesini bekleyen gencin şarkısı Dig Up My Bones'a kadar pek çok şey var sözlerde ve nakaratları insanın ağzına takmayı da çok güzel başarıyor grup.
Sonuç? Dinleyin, bence pişman olma olasılığınız çok düşük.
Artılar: Hız, müzik, eğlenceli olması, sözler, şarkıların güzelliği, düşmeyen tempo.
Eksiler: Cidden dur durağı olmayan/yorucu bir albüm olması, herkese hitap etmeme olasılığı bulunması, ilk dinleyişte şarkıların birbirinin aynısı gelmesinin soğutabilme olasılığı.
Kimlere tavsiye edilir: Psychobilly sevenler zaten kaçırmasın: rockabilly ve gothabilly severler de benzer. Haricinde ise, müzik seven herkes bence bu albümden zevk alabilir.
Johnny Nightmare myspace: Johnny Nightmarespace
Kicking Satan Out of Hell albüm kadrosu:
Dax Dragster: vokal, kontrabas
Butch E.R.: gitar
Bone The Beater: davul
1. Psycho Inside-Out
2. Dig Up My Bones
3. Rocking River Styx
4. Kicking Satan Out of Hell
5. This Haunted Ghost Train
6. Five Minutes of Fury
7. Hell on Earth
8. Fire, Wreck with Me
9. Saturday Night Evil
10. Chisel on Your Tombstone
11. Return to Skull Island
12. Kong (The Eighth Wonder of the World)
13. The Gun in My Hand
14. Waltz with the Dead
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder