Diary of Dreams - Ego:X

Aslında Diary of Dreams'den bahsetmeye başlamak için ya kalbimi çalan Charma Sleeper şarkısının yer aldığı Nigredo albümünden, ya da yıllar sonra beni esir eden Psychoma? albümünden bahsetmek gerekir - klasisistlik edeceksek de One of 18 Angels, Freak Perfume, Panik Manifesto'dan birisi seçilmelidir. Ama biraz güncel takılalım dediğimden, seçtiğim albüm Diary of Dreams'in onuncu ve şu ana dek en uzun (belki (if)'ten sonra) albümü olan Ego:X.

Efendim, Diary of Dreams, darkwave türünün efsane isimlerinden. Adamlar titan. Garden of Delight basçısı ve klasik müzik eğitimine sahip Adrian Hates'in solo projesi olarak işe başladıktan sonra, 1994'ten beridir aktif faaliyet gösteren bir topluluk. Toplamda 10 tane ful albüm, arada 2 tane EP ve pek çok toplama yayınladılar. Ego:X ise, geçen aylarda çıkan son albümleri. Bir tür boşluk içerisinde id, ego ve süperegonun nasıl varolduğunu konu alan ilginç bir konuya sahip. Bunu yarı-enstrümental nutukların verildiği "Elements" şarkılarında vermekle beraber aynı zamanda albüm boyunca bir şekilde bir "iç hesaplaşma" hissettiriliyor.

Aslında bu noktada bahsedilmesi gereken şey, Adrian Hates'in saçma sapık seviyelerde güzel söz yazabilmesi. Her albümde mutlaka aklınıza yerleşecek bir şeyler mutlaka çıkartan ustanın bu albümdeki beyanlarından birkaç örnekle size biraz fikir vereyim: "Eski yoldaşların sana, senin yanındayım dediklerinde, ve sonra hepsi tek tek yollarını şaşırdığında, ben yanında kalacağım" / "Ben dünyayla barışık olmak istedim ama dünya benimle barışık olmak istemedi" / "Bazen, bu dünyada nefes almaya devam etmeme yetecek kadar hava yokmuş gibi geliyor." / "Seni unutmaya çalıştım - bu kadar yanlış mı, pişmanlık duymak? Ama ne kadar da safça, ne kadar çocukça..." ve böyle gidiyor. Siz düşünün.

Peki, geç konsepti, müzik nasıl derseniz? Şöyle ki, Diary of Dreams'in özündeki piyano kullanımı, synthesizer'lardaki tanıdık ve tamamen kendine özgü tınılar, Adrian Hates'in öteden beri çok güzel oturan sesi, hatta bir noktada (Splinter) çeşitli Diary of Dreams şarkılarından tanışık olduğumuz garip balinamsı/kuşumsu ses bile yer almakta. Müzik özünde darkwave'in elektronik ağırlığını, bu albümde canlı olarak da boy gösteren davullar, arada elektrogitarla, bolca synth line ile gösteriyor.

Müziğin bir diğer karakteristiği ki, bu gruba atfedilebilir bir şey, istisnasız olarak her şarkının bir melankoli, bir hüzün barındırması. Cidden de grubun (if)'te yaptığı daha "aydınlık" şarkılardan sonra tekrar depresyonun dibine vurduğunu duymak güzel. Splinter'ın daha bariz id çığlığından (ego'ya verilmiş bir "kenimden nefret ettiriyorsun" serzenişi) Fateful Decoy'un daha sükunet yüklü hüznüne ve oradan The Return gibi efsanevi bir şarkının adamı ağlatacak kapaistede duygu yüküne kadar, albüm duygusal ağırlığı (bütün Diary of Dreams albümlerinde olduğu gibi) ağır basan şarkılar geçidi.

Aynı zamanda önce çıkan ögeler arasında, Adrian'ın zaman zaman bir kenara bıraktığı klasik müzik eğilimlerinin darkwave ile evlendirilmiş ve geliştirilmiş tekrar öne çıkması var. Zaman zaman synth enstrümanları, bazen de canlı enstrümanlarla bunu hissettiriyor ve, ikinci nokta da burada: aynı zamanda canlı gitar kullanımında bir artış var. Echo in Me ve Undivideable bu konuda çok bariz iki örnek. Hele hele ikincisinin soloya yaklaşayn noktaları var ki, dedim nooluyoruz, Diary of Dreams albümünde solo!?

Evet, uzunca bir yazı oldu, farkındayım. Fakat albüm buraya zaten sığdıramayacağım kadar dolu. En iyisi ne yapın biliyor musunuz? Eğer Diary of Dreams'i biliyorsanız, kaçırmayın. Eğer bilmiyorsanız, yukarıdaki "klasisist" albümleri dinledikten sonra Ego:X'e gelmeden Nekrolog 43 ve (if) albümlerini dinleyin ve tadını çıkartın. Her halükarda, kaçırmayın.

Artılar: Her şey.
Eksiler: Diary of Dreams bilmeyenlere güzel bir giriş albümü olmayabilecek olması. O kadar.
Kimlere tavsiye edilir: Bunu okuyacağına dinlesene albümü! Herkese!

Diary of Dreams resmi sitesi:Diary of Dreams
Diary of Dreams myspace: Diary of Dreamspace

Ego:X albüm kadrosu
Adrian Hates: gitar, vokal, synth, programlama, müziğin çoğu falan.
Torben Wendt: klavye
Gaun:A: Gitar, vokal
Guido Frickle: davul (kayıt, normalde D.N.S. kod adlı bir arkadaşımız mevcut.)
Martin Kessler: Element şarkılarındaki ses
Amelia Brightman: "Push Me"de vokal
Ray W: keman



1. Into X
2. Undividable
3. Lebenslang
4. Element 1: Zeitgeist
5. Grey the Blue
6. Immerdar
7. Element 2: Illusıon
8. Push Me
9. Element 3: Stagnation
10. Echo in Me (X-Version)
11. Element 4: Angst
12. Mein-Eid
13. Splinter
14. Element 5: Resignation
15: Fateful Decoy
16. Weh-Mut
17. Out of X
18. The Return