William Control - Novus Ordo Seclorum

Üçüncü William Control albümü olacak olan Silentium Amoris'i bekleyeduralım, o arada idare etmemiz için falan olsa gerek, beş şarkılık bir EP çıktı ortaya.  Bu şarkıların albümde olup olmayacağı hala muğlakta, fakat, üçüncü albüme, kendisi çıktığında göz atarız zaten.  Gelelim şu anki gündem maddesine.

Bilmeyenler ya da okumamış olanlar için, William Control, Aiden vokali Wil Francis'in solo projesine verdiği isimdir.  Aiden'dan çok uzakta, endüstriyel/dark pop hesabı bir proje olan William Control'ün resmen klasik sayılabilecek ilk iki albümünü (Hate Culture ve Noir) zaten atlasımda incelemiştim.  Yine de hatırlatmak gerekirse, William Control, son derece ümitsiz hatta zaman zaman nihilist bir karakterdir ve dünyada aradığı (arayıp da bulamadığı) tek şey aşktır.  Bu arayışı da biraz darkwave, biraz endüstriyel, biraz hafif rock sosu yedirilmiş ilginç bir müzikle bize anlatmaktadır.

Novus Ordo Seclorum'a gelirsek, kendisi ilk iki albümdeki tarzı iyi kötü koruyor, bu da zaten duruma ya da dinleyenine göre hem eksi hem artı olabilecek bir özellik.  Artı olmasının sebebi, Noir'ın Hate Culture'a oranla farklılıklarının daha bariz olmasının yarattığı bir tür alışma zorluğuna gitmemesi.  Eksi olmasının sebebi, William Control denildiğinde akla gelecek şarkıların (Beautiful Loser, I'm Only Human Sometimes, Tranquillize) çok farklı olmaması.

Farklılıklar yok değil.  Misal Disconnecting, efsane bir darkwave şarkısı.  Bana özellikle The Last Dance ve eğer daha rock'ımsı olsalardı Scarlet Leaves çağrıştıran bir şarkı - genel havası, sözleri, ve daha da ötesi, içindeki enfes klavye solosuyla çok hoş bir çalışma.  Tek sorun, yeniliklerin bununla sınırlı kalması - Love is Worth Dying For ve Perfect Servant, kendi içlerinde çok güzel, sürükleyici ve kulağa hitap eden şarkılar olsalar da, bilindik William Control "formülünden" dışarı pek çıkmıyorlar.

Garip bir şekilde, EP'nin açılışı olan New World Order, standart William Control açılış şarkılarıyla benzerlikler taşısa da (o meşhur davul ritmleri/tonları direk var zaten) çok farklı bir şarkı olup çıkmış.  Üzerine, şu ana dek William Control karakterinin ağır karamsarlığıyla dalga geçen The Optimist Within Me de çok hoş bir neo-klasik balladı olmuş ve yeni albümde bu tip şarkıları duymak isterim açıkçası - zira ilk albümü intihar edeceği geceyi anlatan bir karakterin "içimdeki iyimser" demesi kadar kara mizah bir durum yoktur herhalde.

Sonuç mu? Hayranlar zaten bu EP'yi sindirdi, William Control'a yeni başlayanlar da gelmiştir o noktaya.... bu iki kategoride değilseniz önce Hate Culture ve sonra Noir'ı halledip buraya gelin derim.

Artılar: Müzik, sözler, karakter, yeni albümü beklerken tırnak yemekten nispeten kurtarıyor olması.

Eksiler: Sanki rahat olunan "başarı formülü"nden dışarı çıkmaya isteksizlik sergilemesi, bazı şarkıların Hate Culture/Noir ekstrası gibi durması.

Kimlere tavsiye edilir: Esasen herkese, fakat birincil olarak William Control hayranlarına.

William Control propaganda merkezi: William Control

William Control myspace: William Controlspace

1. New World Order (A New Kind of Faith)

2. Disconnecting

3. Love is Worth Dying For

4. Perfect Servant

5. The Optimist Within Me