William Control - Hate Culture ve Noir

"Benim adım William Control, ve benden hoşlanmanızı istemiyorum."

Aiden denilince akla en son gelecek şeyin karanlık havalı elekronik pop olacaktır. Normalde rock grubu olan Aiden'ın piyanisti ve ana vokali William Francis'in, Aiden'da yaptığından farklı bir müzik yapmak istemesi sonucunda ortaya çıkan proje ise Aiden'ın özünden tamamen bağımsızdır.

Normalde, müzik topluluklarının üyelerinin kendi projelerini hayata geçirmek istemeleri çok da az rastlanır bir şey değil. Genellikle, bir grubun parçası olarak yarattıklarından tamamen farklı bir şey yapma arzusu ile doğan yan projeler ile karşılaşıyoruz (ya da beklenenin dışına çok az çıkabilen süpergruplar oluşturuyor bu mentalite ile başlayan birkaç üye).

William Control ise basit bir yan-proje olmaktan çok uzak.

William Francis Kontrolü Eline Alıyor

William Control'ün hikayesi, aslında William Francis'in uzun süre düşündüğü bir proje olarak başlıyor. Francis, bir röportajda bir ilham kaynağını şöyle açıklıyor: bir gece Londra sokaklarında yürürken eline "The Whipping Haus" isimli bir fetiş klübünün broşürü tutuşturuluyor. Francis, klübü merak ettiği için gittiğinde, içeriğin çok ilgisini çektiğini söylüyor: "Düşünsenize, yarın Pazartesi ve bu gece Whipping Haus'da olan erkekler ve kadınlar yarına takım elbiselerini giyip, kol düğmelerini ilikleyecekler, ataşelerini alacaklar ve bankalara, ofislere gidip dünyayı yönetecekler... fakat bu akşam, latex kıyafetler, kırbaçlar ve kelepçeler onları bekliyor."

William Control karakteri, bir çeşit modern kayıp ruh olarak tanımlanabilir. Geneline bakıldığında, dünyaya küsmüş ve içindeki ikilikten bıkmış, yorgun bir adam olarak görülüyor ve kendi karakterindeki açıkların farkında: William Control özünde aşka susamış, gerçek anlamda sevgi açı bir karakter fakat dünya onu o kadar yormuş durumda ki, aşkı bulamadığı için hedonizme ve bedene dönmüş. Ruhunu besleyemediği için bedenini besleyerek bu açığını doldurmaya çalışıyor ve bunun kendisini daha da tükettiğinin farkında.

Bu noktada karakterimiz kendi çelişkilerini dile getirerek ilk albüme başlıyor ve dinleyene, kendisi sevmeyeceğini ifade ediyor; sanki emin değilmişçesine de ekliyor, "benden hoşlanmanızı istemiyorum."

Hate Culture

William Control için sonun başlangıcı, ilk albüm olan Hate Culture (Nefret Kültürü). İsmine uygun bir albüm denebilir: zira Francis, üzerinde ciddi anlamda uğraşılmış ve tamamen kendine has bir müzikal altyapı ile, projenin kimliğini belirlediği kadar William Control karakterinin de kişiliğini belirliyor.

William Control, ilk albümdeki sözlerle ve müzikle dünyaya olan öfkesini kusuyor ve kustuğu her adımda kendi yorgunluğunu biraz daha hissediyor. Konsept olarak Hate Culture, dünyaya küsmüş, deli gibi istediği aşka olan inancını tamamen kaydetmiş ve bedensel açlıklarına odaklanarak aşkı bulamadığı için yorgun ve bıkkın William Control'un, dünyada son bir "alem gecesi" yaptıktan sonra intihar etme isteğini konu alıyor.

Şarkı üzerine şarkı, yeni synthesizer tınıları yakalamayı başardığı gibi kendi özel atmosferini de beraberinde getiriyor. William Control adım adım çaresizliğe sürüklenirken onunla birlikte siz de sürükleniyorsunuz - albüm akıcı, şarkılar yerli yerinde, oturmuş ve tamamen hem hikayeyi hem kendi bütünlüklerini rahatça taşıyabiliyor. William Francis'in sesi, ayrıksı vokal tarzı ile standart pop ya da synth-pop geleneklerinden ayrılarak albümün geri kalanına yayılmış "kendine haslık" havasına uyuyor - belki de rock geçmişinden dolayı rahatça standardın dışına çıkabilmesi albüme apayrı bir güzellik katıyor.

Hate Culture bittiğinde, William Francis son sözü söylemiş gibi yapıyor: "I walk until dawn then disappear" ("Şafağa kadar yürüyorum ve yokoluyorum.") fakat hikayenin sonu bu değil.

Şarkı Listesi:

01. Prologue
02. Beautiful Loser
03. Strangers
04. Hate Culture
05. Tranquilize
06. Razor's Edge
07. We're Already Here
08. Cemetery
09. Don't Cry For Me
10. Damned
11. The Whipping Haus
12. London Town

NOT: 10/10

Noir

Kaybolduğunu sandığımız William Control, ilk albümden iki sene sonra, "Noir" ile geri dönüyor.

Aslında aynen Hate Culture gibi sessiz sedasız çıkan fakat bu sessizliği hak etmeyecek güzellikte bir albüm Noir. William Control, müzikal altyapısını hafiften genişleterek daha önce inşa ettiği temelin üzerine birkaç kat çıkarcasına değişik yönlere gidiyor.

Hikaye olarak bakılırsa, William Control eski çaresizliğinden ve bitkinliğinden birazcık olsun sıyrılmayı başarmış ve biraz daha kendisiyle barışık - çok değil. Hala zihnini hedonist eğilimleri yönlendiriyor ve hala aşka inanmaya çok hazır değil, fakat kendini biraz daha bırakmak istiyor ve bu yönde ilerliyor. İşin sonunda William Control karakterinin öfkesinden ve nefretinden geriye sadece yorgunluk ve hayal kırıklığı kalıyor.

Albüm, öncekine göre daha inişli çıkışlı ve zaman zaman William Control'den alışkın olduğunuz havayı, yeni şeyler denemek adına fena halde dağıtıyor. Maalesef, "I'm Only Human Sometimes"a kadar William Control'u ne kadar özlemiş olduğunuzu düşündürüyor, fakat Can't Help Falling in Love ile birden kopuveriyor. Albümdeki şarkılar güzel de olsalar hiçbiri ilk dört ya da son iki şarkı kadar akılda kalıcı ya da "tanıdık" değil.

Bu "yenilik" bir açıdan hem avantaj hem de dezavantaj: karakter-bazlı bir konsept olarak William Control karakterinin kendisinden emin olmayışını çok güzel yansıtıyor, fakat aynı zamanda karakterin sevdiğimiz yönlerini geri plana itiyor. Müzik kendini tekrarlamak istemezken fazla uzağa kaçarak havayı bozuyor, fakat içeriği yeterince bağlayıcı olduğu için kurtarmayı başarıyor.

Uzun lafın kısası, "Noir", William Control konseptine yaraşır bir ikinci bölüm: karakterin kendisini gördüğü gibi, mükemmel değil ve olmaya çalışmıyor. Dürüst ve kararında bir albüm.

Şarkı Listesi:

01. Une Announce
02. Vorspiel
03. All Due Restraint
04. I'm Only Human Sometimes
05. Can't Help Falling in Love
06. Why Dance With the Devil When You Have Me
07. My Lady Dominate
08. Soliloquy
09. Dorian Gray
10. Ultrasound
11. Noir
12. Epilogue

NOT: 7/10

Son Sözler

William Control, ilginç bir deneyim sunuyor - gerek anlatılan hikaye, gerek müzik, gerek sunum olsun kesinlikle çok enteresan. Bu ilginçliğini, insancıllığına borçlu: William Control, yaratıcısı Francis'ten farksız olarak sadece bir insan - kendi ümitleri, istekleri, ihtiyaçları ve hayalleri olan, ve onun yolculuğunu bu kadar çekici kılan şey de bu.

Site: http://www.williamcontrol.com
Myspace: http://www.myspace.com/williamcontrol