Enfold Darkness - Our Cursed Rapture

Aslında black metal, herkesin tercih edebileceği bir müzik türü değil. İşin ilginci, bunun ardında pek çok black metal grubunun ancak rüyasında görebileceği türden bir "ideolojisinden rahatsızlık" yok: daha çok bütün müzik türlerinin başının belası olan "şablonlaşma" söz konusu. Fakat black metal'in, bütün negatiflerine rağmen, her metal alt-türünde olduğu gibi, sıyrılan üyeleri de mevcut: bu şablonlaşmaya karşı çıkan ve müziklerini belirli kalıplara sokmaktansa kafalarına göre takılıp müziğin özü olan "kendini ifade etme"den kopmayanlar.

Enfold Darkness bu tip bir grup.

2006'da kurulmuş olan grup aslında hayli genç ve fazlasıyla deneyimsiz sayılabilir fakat o kadar başarılı bir seviyeyi yakalamış durumda ki, kaşarlanmış adamlara taş çıkartıyor denebilir. Sumerian Records gibi bir dev şirketten çıkan grup, yarım saatten biraz daha uzun (neredeyse EP sayılabilecek) bir de albümle çıkıyor karşımıza Our Cursed Rapture ile.

Bu noktada, sadede atlayarak grubun müziğinden bahsetmek gerekli. Neden Enfold Darkness bu kadar başarılı ve sunduğu ürünün süre olarak kısalığına ve nispeten reklam yoksunluğuna rağmen efsanevi güzellikte? Çok basit: grup, sunum ve imajla değil, içerik ile taşıyor kendisini. O derece imajdan bağımsızlar ki, albüm kitapçığında grubun fotoğrafına bile rastlayamıyorsunuz. İmaj/sunumdan çok müzik/içerik odaklı olmaları onları özel ve güzel kılan şeylerin başında geliyor.

Ki, yaptıkları müzik muhteşem. Klasik black metal etkileşimi kesinlikle var: tiz brutal vokaller, taramalar ve blast beat'ler; bu etkileşimleri sağlam bir melodiye yatkınlık ve teknik death metalde gördüğümüz tip (ama gereksiz şovdan tamamen yoksun) bir enstrüman cambazlığı ile birleştiren grup, çoğu zaman düşülen "progresif takılacağız derken eldeki müziği anlamsız parçalar haline getirme" batağından sıyrılıyor. Kaldı ki, albümün geneli ve şarkılar son derece akıcı ve rahatça, kayarcasına ilerliyor: şarkılar kendi içlerinde gayet sürükleyici gelişimlere sahipler ve "Dead in the Brine" haricinde nakarat gibi noktalardan tamamen bağımsız olarak rahatça ilerliyorlar.

Albüm atmosfer olarak mükemmel, ve enstrüman kullanımı açısından çok başarılı. Hele hele "Dead in the Brine"da ard arda patlatılan ve şarkının çoğunu oluşturan sololar muhteşem - progresif metalcilerin uzayıp giden sololarını tamamen anlamsız ve boş gösteren güzellikte. Albümün bütününe yayılmış bir "groove" zaten söz konusu. Gereksiz sertlikten ya da sırf beyin oyma amaçlı gümbür gümbür ses öbeklerindense kendi halinde ama vurucu, coşku dolu ve aslında sözlere bakıldığında göründüğünden daha derin bir albüm yaratmış Enfold Darkness.

Bu grubu kaçırmayın diyorum, zira daha çok büyük işler yapacakları inancındayım.

Artılar: Albüm mükemmele çok ama çok yakın.
Eksiler: Vokalin bazen hiç anlaşılmaması ve grubun dağılmış olması.
Kime tavsiye edilir: Metal dinleyen herkese.

Enfold Darkness myspace: http://www.myspace.com/enfolddarkness

Enfold Darkness Kadrosu
Matt Brown - lead gitar ve vokal
James Turk - ritim gitar ve vokal
Justin Corser - vokal
A.J. Lewandowski - bas (an itibariyle grupta değil)
Jack Blackburn - davullar



1. The Rise of the Great Fornicator
2. In the Galleries of Utmost Evil
3. Our Cursed Rapture
4. The Benefits of Your Demise
5. Exaltations, Part 1
6. Exaltations, Part 2
7. Dead in the Brine
8. Altars of Perdition
9. The Sanctuaries