The Foreshadowing - Days of Nothing

Aslında albümün çıkış tarihi (2007) düşünülürse bu hayli geç kalınmış bir inceleme denebilir: fakat albümü ele geçirmem biraz sürdüğü için kısmet bugüneymiş.

The Foreshadowing esasen 2007'de, sessiz sedasız gelip bomba gibi metal piyasasının ortasına düşen ve anında kendisinden söz ettiren bir grup. Bilhassa doom metal piyasasında sabit birtakım isimler varken (My Dying Bride, Katatonia, Novembers Doom) birden çıkıveren Foreshadowing, ilk albümü Days of Nothing ile herkesi şaşırttı ve kendine gayet yerine bir ün kazandı.

Days of Nothing, grubun çıkış albümü. Albüm hakkında söylenebilecek çok şey var, dolayısıyla öncelikle müziğin özünden başlayalım. Albüm, özünde bir doom metal albümü, dolayısıyla sonbaharı hatırlatan bir atmosfere sahip: ton olarak sürekli daha ağır ve kalın tonlara doğru "alçalan" gitarlar, kullanıldığı yerlerde karanlık suları daha da derin yapan klavyeler, çaktırmadan da olsa kendini rahatça belli eden baslar ve tek kelimeyle muhteşem davullar var. Müzik zaman zaman funeral doom ile flötrleşiyor denebilir: funeral doom'un ağır tempoları ve uzayıp giden riff'lerine katılan melodik ama yaygın vokal ve gitarlara zaman zaman giriyor albüm: bu noktada da zaten davulcu Jonah Pedella'nın tarzı öne çıkıyor. Pedella, daha ağır tempolu şarkılarda bazen tempo düşürürken bazen ataklara geçerek müziğin özünü bozmayan ve muhteşem tezatlar yakalayabiliyor ve bu açıdan muhteşem bir davulcu denebilir.

Bu noktada vokalden bahsetmek durumundayız: Katatonia'yı doom metalin en başarılı gruplarından biri yapan şey sonuçta müziği olduğu kadar, Jonas Renkse'nin ses tonuydu. Marco Benevento muhteşem bir vokal - ağlayıp sızlayan bir genç çocuğun mızmızlığı ile değil, dünyanın yükünü omuzlarında taşıyan bir adamın ağırlığı ile söylüyor - ki, zaman zaman (aynı zamanda klavyeci olan) Francesco Sosto ile yaptıkları düetler albümün zaten ağırlaşan havasını daha da ağırlaştırıp bu havaya derinlik katıyor: eğer müzik boş bir odanın kendisiyse, vokal(ler) de bu boş odada kalmış yankıları oluşturuyorlar. Sosto ayrıca çaldığı klavyeye de yardımcı vokale yaklaştığı gibi yaklaşıyor ve sadece uygun bulduğu ufak yerlerde girerek sıkıcı ya da gereksiz çalmayı engelliyor.

Aslında müziğe genel bir "her şey kıvamında" havası hakim demek çok da yanlış olmaz: gitaristler Alessandro Pace ve Andrea Chiodetti'nin birbilerine yardımcı olduğu noktalar kadar yan yana gittikleri yerler de mevcut ve ikisi birbirini öyle bir dengeliyor ki birinden sıkılmıyorsunuz, ki, gruptan daha sonra ayrılmış olan Davide Pesola da bundan nasibini almış durumda. Bas gitar bazen rahatça öne çıkarken, bazen kayarcasına müziğin içinde eriyip gidiyor.

İşin aslı şu ki, Days of Nothing'i tek kelimede tanımlasak bu kelime "uyum" olacaktır zira grup yakalaması zor bir uyum içerisinde hareket ediyor ve ortaya çıkan müzik hüzünlü, karanlık ve boynu bükük. Çıktığınıza pişman olmayacağınız bir yolculuk sunuyor albüm, ki inanın bana, vardığınız yer, çıktığınız noktadan çok daha karanlık olacak.

Artılar: Son yıllarda çıkmış en başarılı doom metal albümü olması, Marco'nun vokali, maşallah insanı ağlatan atmosferi.
Eksiler: Her gün dinlenmeyecek kadar depresif olması.
Kime tavsiye edilir: Metal seven ve doom metalci herkese.

The Foreshadowing resmi sitesi: http://www.theforeshadowing.com/
The Foreshadowing myspace: http://www.myspace.com/theforeshadowing

Days of Nothing Kadrosu:
Marco Benevento: Vokal
Alessandro Pace: Gitar
Andrea Chioletti: Gitar
Francesco Sosto: Klavye ve Yardımcı Vokal
Jonah Pedella: Davul
Davide Pesola: Bas



1. Cold Waste
2. The Wandering
3. Death is Our Freedom
4. Departure
5. Eschaton
6. Last Minute Train
7. Ladykiller
8. The Fall
9. Days of Nothing
10. Into the Lips of the Earth