Phantom Glue, benim son zamanda tek kelimeye indirgemiş olduğum "sludgedoom" ya da "doomsludge" tarzını icra ediyor. Bunun basitçe açılımı şu: düşük noktalara akor edilmiş gitarlar, sürünen tempo, minimal davul, hızda ve boyutta ağır riff'ler, şişman ve sert bas, genellikle brutal vokal gibi sludge (ve Güney sludge) özelliklerini doom usulü groove ve gitarla birleştirmek. Doomsludge icra eden şu ana kadar iki grup buldum, Phantom Glue ve Oruga, ve Oruga (daha sonra inceleyeceğim) maalesef çok iyi değildi.
Phantom Glue ise tam tersi. Yarım saatin birazcık altında bir sürede efsane ve kesinlikle bağımlılık yapan bir albüm yaratmayı başardıkları bir gerçek, ve bu albüme denk geldiğim için kendimi resmen şanslı hissediyorum. Bu bağımlılık halini yaratmalarına olanak tanıyan önemli bir unsur, aslında grubun sahip olduğunegatif özellikler arasında sayacağım ilk şarkı, Ross the Boss. Şarkı o kadar klişe, o kadar bilindik bir riff ile açılıyor ki, resmen "bu şarkıyı dinledim ben ya" diyor insan.
Fakat, Phantom Glue ilerleyen dakikalarda aslında müziği içerisinde yakalamayı başardığı güzel bileşkeyi rahatça ortaya koyabiliyor. Gitar kullanımı efsane, sert, sludge usulü sürünen geçişlerden doom usulü groove'lara kadar her şey yerli yerinde ve yeterince kirli bir ses var ortada. Bunun yanında, vokaller genellikle brutal vokal ile bağıran (benim John Baizley ile eşleştirdiğim) vokaller arasında bir noktada ki, normalde hiç hoşuma gitmeyecekken, müzikle yakaladığı uyum sayesinde gayet zevkli hale geliyor dinlemesi.
Bu uyum sayesinde, Phantom Glue albüm boyunca değişik tatlar yakalamayı biliyor, fakat sludge ve doom türleri arasındaki noktadan (sludgedoom/doomsludge) çok fazla dışarı kaymıyor. Neredeyse her şarkıda ortaya koydukları ve genellikle sadece atmosferi sivriltmek için kullanılan soloları ise gerçekten duymaya değer. Hiç beklemediğiniz yerden vurmak gibi bir huyu var grubun. Misal, Gog and Magog şarkısı sludgedoom giderken, birden heavy metal oluveriyor. Albüm bu tip sürprizler ve türler arası geçişlerle dolu, ve sıkılmanızı engellediği gibi, sizi rahatça bağlayabiliyor.
Sonuç mu? Bu adamlara dikkat edin, patladılar mı felaket patlayacaklar, orası kesin.
Artılar: Müzik, sıkmaması, adamların uyumu, dengesi, vesairesi.
Eksiler: Alışık olmayan kulaklara sert gelecektir.
Kimlere tavsiye edilir: Bahsi geçen türleri sevenlere.
Phantom Glue bandcamp: Phantom Gluecamp
Phantom Glue myspace: Phantom Gluespace
Phantom Glue albüm kadrosu:
M. Gowell: gitar
M. Oates: vokal, gitar
K. Rasmussen: davul
N. Wolf: bas, vokal
1. Ross the Boss
2. Pilgrim
3. Phantom Glue
4. Gog and Magog
5. Black Tar
6. Brainbrow
7. Scabman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder