10 Ekim 2010 Pazar

Diorama - Amoroid

Diary of Dreams'in gitar/vokal/klavye/bestecisi Adrian Hates, bir gün Torben Wendt isimli bir gençle tanışır ve gencin solo projesine destek vermeye kadar verir. Normalde fazlasıyla kıt olabilen bir tür olan synthpop'un sürüden rahatça sıyrılacak kadar yetenekli ve etkileyici çocuğu olan Diorama bu şekilde ilk albümünü çıkartır.

Açıkçası ben Diorama ile 2005 tarihli Amoroid ile tanıştım. Amoroid, grubun dördüncü stüdyo albümü ve benim bu noktada giriş yapmış olmamın avantajı, albümü öncekilere ya da sonrakilere bakmadan değerlendirebilecek olmam.

Albüm gayet hoş. Normalde synthpop biraz kıt bir türdür: o derece ki pek çok topluluğun (Neuroactive, Pulcher Femina, Imperative Reaction, Assemblage 23, Sero.Overdose gibi) şarkıları albümler ilerledikçe birbirine karışıyor. Bunun bir sebebi, synthpop'un fazla şablon bazlı olması ve dolayısıyla karakter sahibi şarkıların çoğunlukla bu şablonlara kurban gitmesi. Diorama'nın böyle bir sorunu yok - aksine, her şarkı kendi karakteri ile albümde ayrı ayrı şakıyor; şarkıları birbirine bağlayan ve Diorama'ya karakterini veren şey ise, elektronik müzik yönünü çok ama çok hafif bir rock ruhu ile birleştirmesi ve elektronik müziğin tek bir yönüne saplanıp kalmak yerine geniş yelpazesinden yararlanması. Aggrotech'e kaçan The Girls, gizemli I Hear the Drums ve buram buram rock kokan Odyssey into the Vacuum bu yelpazeye bir-iki örnek sadece. Bu, albüme bir dinamiklik katıyor ve sürekli aynı teraneyi tekrar tekrar dinletmek yerine farklı tatları önünüze sürüyor.

Grubun ortaya çıkarttığı atmosfer ise bayağı başarılı. Basitçe ifade etmek gerekirse, Amoroid sakince arkaplanda da dönebilir, aktif olarak o anda yapılan eyleme destek de verebilir, direkt kalkıp dans da edilebilir bir müziğe sahip. Coşturan, rahatlatan, neşelendiren ve hüzünlendiren albüm içerikle dolup taşıyor, ve sadece 11 şarkıya oturtulan derinlik dudak uçuklatacak seviyelerde.

Albümün bir diğer artısı da akıcılığı. Şarkılar bazen uzun olabiliyor (I Hear the Drums 8 küsür dakika mesela) fakat asla sıkıcı olmuyor. Asla "yine mi bu geçiş ya, bıktım arkadaş" dedirtmiyor; ki, genellikle tekrar üzerine kurulu bir müzik ile bunu başaramaları çok iyi. Ki, Amoroid'i bu kadar güzel kılan şey de aslında biraz bu - kendine has bir eser. Diorama'nın müziği de diğer herhangi bir synthpop grubuna benzerlikten rahatça uzaklarda, kendine haslığı ile öne çıkıyor zaten.

Artılar: Torben Wendt, ilk dinleyişte bile rahatça aklınızda kalan şarkılar, müziğin güzelliği.
Eksiler: Friends We Used to Know şarkısı ve albüme alışmanın zorluğu.
Kime tavsiye edilir: Endüstriyelci, futurepopçu ve dans müziği, electronica ile arası olan herkese.

Diorama resmi sitesi: http://www.diorama-music.com/
Diorama myspace: http://www.myspace.com/dioramamusic

Amoroid albüm kadrosu:

Torben Wendt: vokal, music, klavye, perküsyon, sözler
Felix Marc: klavye, vokal
Sash Fiddler: Gitar
Marquess: davul
Bernard Le Sigue: bas



1. Logic Friends
2. The Girls
3. Dear Brother
4. Helmets Down
5. Friends We Used to Know
6. Someone Dies
7. Random Starlight
8. Prozac Junkies
9. Unzersortet
10. Champagne for All
11. Odyssey into the Vacuum
12. I Hear the Drums
13. Two Boats

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder