Glitch müzik, ya da Intelligent Dance Music'in kısaltması olan IDM, aslında breakbeat esintili bir post-endüstriyel müzik türüdür denebilir. İrritmik ritmleri, kullandığı ekipmana resmen arıza çıkartırcasına ortaya döktüğü sesler ("glitch") ve genel olarak kopuk havasıyla, şarkı yapısı, form, melodi gibi şeyleri son derece eser miktarda kullanarak onun yerine atmosferi minimalist soundscape ile oturtan bir müziktir. Eğer çok teknik geldiyse bu açıklama, Access to Arasaka üzerinden gideyim:
Access to Arasaka basitçe elektronik ambient müzik yapıyor denebilir. Atmosfer yaratmaya dayalı drone sesler ve derin arkaplan tınılarının üzerine, breakbeat esintili irritmik ve bozuk ritmler, bazen melodi parçacıkları ekleyerek aslında paramparça "şarkılar" yapıyor. Dinlediğiniz albüm hangisi olursa olsun, bir bütünün parçası olan ufak şarkıları, ya da bir filmin sahnelerinin arkaplanında duran ve genelde soundtrack'e konulmayan müziği dinliyor gibisiniz - grubun 2009 tarihli Oppidan albümü, misal, bir cyberpunk hikayesine soundtrack olarak düşünülmüştü.
Orbitus da buna benzer olarak, sanki terk edilmiş uzay istasyonları, teknoloji sarfiyatı ve uzayın karanlığı üzerine bir filmin ya da kitabın soundtrack'i havası taşıyor. AtA'yı AtA yapan her şey yerli yerinde duruyor ve her zamanki gibi bir çeşit "interaktif hikaye" söz konusu. Şöyle ki, bunu neo-klasik etkileşimli gruplar daha çok yapıyor ama, size enstrümental ve babalar gibi atmosfer sahibi bir müzik sunulur ve şarkı isimlerinden, müziğin genel havasından (ya da bir örnekte (1) olduğu gibi iki satır giriş verilir) ve müziği dinledikçe hikayeyi siz biraraya getirirsiniz. Dolayısıyla müzik, her dinleyene farklı bir hikaye sunar.
Orbitus'un void(;)'a göre daha atmosferik bir albüm olduğunu söyleyebilirim, ve, bütün albüm sanki tek bir şarkının parçalara bölünmesiymiş gibi, birbirine bağlanan şarkılardan oluşuyor. Bir başka nokta, ilk defa AtA'nın bir tür şarkı yapısına yaklaşmış olması. Genelde şarkılar ambient ve ritmsiz girişten başlayıp bir-bir buçuk dakika içerisinde esas "şarkı"ya geçiyor ve sonunda, ufak bir atmosferik ile bir sonraki şarkıya bağlanıyor. Bazen ise, önceki albümdeki kill_recorder=c1'de olduğu gibi, bir şarkı belirli bir tema ya da melodi parçacığı çevresinde dönüyor (bilhassa sicral, helios ve kyokko fazlasıyla belirgin bu noktada.)
Bir başka nokta da, şarkıların daha atmosfer yüklü ve daha ritm yüklü şeklinde ikiye ayrılması. AtA atmosferi zaten sabit, o apayrı bir nokta, fakat misal helios ve photons neredeyse hiç ritm içermeyen şarkılar, fakat kyokko ve sicral gibi şarkıları da ritm götürüyor.
Sonuçta aslında ben ne dersem diyeyim, Access to Arasaka'yı biliyorsanız zaten Orbitus'u da çok seveceksiniz; eğer glitch/IDM nedir biliyorsanız da zaten Access to Arasaka'yı biliyorsunuzdur. Her halükrda, yeniler için, bakmadan geçmeyin derim. Ki, Orbitus albümü şu anda Tympanik Audio sayfasından bedavaya indirilebiliyor, dolayısıyla...
Access to Arasaka resmi sitesi: Arasaka
Access to Arasaka myspace: Arasakaspace
Access to Arasaka Tympanik Audio sayfası: Arasaka/Tympanik
Artılar: Kendine haslığı, deli gibi atmosfer sahibi olması, insanı rahatça içine çekebilmesi.
Eksiler: Herkese göre olmayabilecek olması, birazcık endüstriyel/breakbeat bilinci gerektirmesi.
Kime tavsiye edilir: Glitch/IDM sevenlere, Access to Arasaka hayranlarına, atmosferik/elektronik ve ambient severlere.
1. source
2. sicral
3. ellipse
4. helios
5. cynosure
6. relay
7. kyokko
8. brilliant pebbles
9. photons
DİPNOT (1): Burada "soundtrack"i müzik türü olarak kullanışım, Midnight Syndicate ve Nox Arcana'dan yola çıkıyor, fakat Synthetic Dream Foundation, Professor Fate ve Les Fragments des la Nuit gibi toplulukları da buna katmak mümkün. Midnight Syndicate, normalde albüm kitapçığında iki satır "kitap arkası özeti" vererek dinleyiciye bırakıyor hikayeyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder