Ghost - Opus Eponymous

Doğruya doğru, nerede ve nasıl olursanız olun, rock müzikle azıcık ilginiz varsa, Ghost'un çıkış albümü Opus Eponymous'tan bahsedildiğini mutlaka duymuşsunuzdur. Black Spiders'ın Sons of the North albümleri gibi (onun da vakti gelecek elbet....) birden ortaya çıkıp piyasayı sallayan albümlerden bir tanesi. Hakkında çok iyi şeyler de duyabilirsiniz, çok kötü şeyler de.

Her şeyden önce Ghost'un, Electric Wizard, Witchcraft, Blood Ceremony, Orange Goblin, Gates of Slumber, Grand Magus, Church of Misery ve Miasma and the Carousel of Headless Horses gibi isimlerin evi olan Rise Above Records bünyesinden çıktığı düşünülürse zaten hem müzik hakkında genel bir fikir sahibi olunabilir, hem de albümün potansiyeli rahatça görülebilir.

Ghost'un, her şeyden önce, öne çıkan ögesi yaratılan imaj. Grup bu konuda görsel olarak ilginç bir bileşke sunuyor: ismini vermeyen üyelerin, cübbeleri ve vokalin yaptığı kurukafa makyajı ile giydiği karanlık papa kıyafeti ve genel sahne duruşları (eğer canlı performans videolarına güvenirsek) bir ayinde olan din adamları gibi. Peki, black metal grubu yapsa gayet normal kaçacak bu imajın yanında gelen müzik nasıl bir şey?

Valla, doğruya doğru, Ghost bir psychedelic hard rock grubu. İçerdiği sözler ve genel eğilimleri ile okült rock olarak da adlandırılabilecek bir tarza sahipler. Hard rock usulü riff'ler, güzel sololar, genelde nakaratlarda öne çıkan ve 60'ların, 70'lerin korku filmlerini andıran klavye tınıları, sakin ve kendi halinde vokaller, pek çok "cvlt" ve "necro" black metalciyi utandıracak derecede Satanizm kokan sözler... bir okült rock grubunda bulunması gereken her şey ve üzerine de düzgün, gayet kıvamında bir prodüksyon.

Tabii bunlar gözünüzü korkutmasın, hiçbir şekilde Midnight Syndicate seviyesinde bir korkunçluktan bahsetmiyoruz, aksine, müzik, atmosferik olmasının yanında korku ya da benzeri duygulardan çok yoğun, karanlık, ama işin sonunda kanın aslında boya, dişlerin sahte ve dönüşümlerin animasyon olduğu filmleri hatırlatıyor. Ghost'un en büyük gücü zaten rahatlıkla yakaladığı bu sinematik havasında.

Ki bu hava pek çok şeyi çağrıştırıyor. Eski, 80'lerin korku dizilerinden, daha öncesinin filmlerine, şu hepimizin izlediği ama asla Ivan Reitman'ın eseriyle alakası bulunmayan Hayalet Avcıları açılış müziğine.... uzun lafın kısası, eskiye ait ve aslında korkunç olmaktan çok rahatsız edici olan pek çok esere yabancı kaçmayacak bir müzik var ortada. Bunda en büyük etki aslında cıvıl cıvıl 70'ler psychedelic rock'ına ait klavyelerin az buçuk korku ögesi katmakta kullanılmış olması. Bu açıdan Ghost'un müziği çok başarılı, zira karanlık olacağız diye kasmak yerine gayet güzel, groove giderek insanı bağlıyor ve atmosferinden de hiçbir şey yitirmiyor.

Kaldı ki, zaman zaman (misal Prime Mover, Death Knell, Con Clavi Con Dio) gitar riff'leri kendi içlerinde son derece sinsi, son derece keskin ve karanlık tonlar yakalayabiliyorlar. Bunda aslında etkili olan şey adamların gitar kullanımına yaklaşımı: doğruya doğru, rock müzikte her öge biraraya gelince çıkan bütün çoğunlukla elektro gitarın gölgesinde kalır. Elektro gitar ve distortion tonlar ilk fark edilen şeydir, en öndedir. Ghost ise, elektro gitara bas gitar/klavye muamelesi çekerek bu ögeyi altyapı ve atmosfer oluşturmakta kullanıyor. Bu bilhassa Death Knell'de çok öne çıkan bir şey, gitarlar her ne kadar etkili olsalarda vokal/klavye ikilisinin destekçisi konumundan çıkmıyorlar.

Saydık döktük, peki albümün ne eksiği var derseniz, maalesef Genesis şarkısı demek durumunda kalırım. O noktaya kadar gerek Deus Colpa'nın ilahı tonlarından Stand by Him'in nakaratına, albüm son derece dengeli ve rahatça "abi evet Ghost bu grup" dedirtecek kadar özgün müziği ile kafanızda yer ediyor.... ta ki korku filmlerinin apaydınlık sonlarına benzeyen enstrümental şarkıyı çıkartana kadar. Genesis kötü bir şarkı değil, sadece bence albüme uymuyor, o kadar.

Sonuç? Hani yazının en başında demiştim ya, bazen çok iyi, bazen çok kötü şeyler duyuyorsunuz bu albüm söz konusu olunca diye? Albüm son derece güzel, bakmayın siz onlara.

Artılar: Kendine özgülüğü, rahatça tanınabilir müzik, efsane atmosfer, melodik yapısı, şarkıların iniş-çıkışları.
Eksiler: Genesis şarkısı, Stand by Him ve Satan Prayer civarı ilk birkaç dinleyişte şarkıların birbirine girmesi.
Kime tavsiye edilir: Son zamanda çıkmış en iyi albümlerden birisi Opus Eponymous, kim olursanız olun, kaçırmayın.

Ghost resmi sitesi: Ghostspace

Opus Eponymous albüm kadrosu:
"İsmimiz yok, en felaket kabuslarınızız biz."



1. Deus Culpa
2. Con Clavi Con Dio
3. Ritual
4. Elizabeth
5. Stand by Him
6. Satan Prayer
7. Death Knell
8. Prime Mover
9. Genesis