Ghost'un Opus Eponymous'unu incelerken söylediğim şeylerden bir tanesi, albüm hakkında pozitif ve negatif pek çok şey duyulduğu idi, ve negatiflerden birisi: "Ghost'a niye herkes bu kadar tamah ediyor, Devil dururken!"(1)
Bu çok da geçerli bir cümle değil, çünkü Devil ve Ghost arasındaki en önemli fark, Ghost belirli bir geleneğe saygıyı, kendi imajıyla ve yaratmak istediği müzikle birleştirirken, Devil sadece geçmişe ve klasik doom rock/metale bir saygı duruşu konumunda. Bu bir eksik mi? Hayır aslında, zira, bir diğer blogun tabiriyle "Witchfinder General müziği ancak bu kadar güzel yapılabilirdi." Devil'ın yaptığı müzik basitçe bu - groove riff'ler, son derece oynak ve akılda kalıcı melodiler, çok güzel vokaller ve genel olarak insanı içine çeken bir müzik. Evet, NWOTM dahilinde bir albüm.
Aksine, Devil'ın güzelliği, yarattığı nostalji havasında ve eskiyi yeni yapmaya yönelik bir akımın parçası olarak bunu çok iyi başarması. Şöyle diyeyim, "klasik dönem" dendiğinde tüyleri diken diken olan bende bile klasik döneme daha dikkatli bir göz atma isteği uyandırdılar. Ki, baştan sona şarkıların hepsi çok güzel. Rock ve metal müziği güzel yapan her şeyden bolca barındırıyorlar: gitar kullanımı şahane. Modern riff'lerin en büyük zayıflığı olan sert köşeleri ve fazla belirgin sus paylarını kullanmak yerine oynatmayı ve akışkan bir şekilde çalmayı başaran Stian Fossum ve Kai Wanderås, müziği iyi bir temele oturtuyorlar. Rock davulculuğu konusunda fazla bir özelliği bulunmasa da rahatça ritmi kurtaran Ronny Østli müziği ilerletiyor. Nedense az bulunan bir noktada, Thomas Ljosaak genelde basını davula göre ayarlıyor, ve gayet de yerinde. Bir Geezer Butler mı derseniz, bilemem, ama grubun standardını düşürmediği kesin.
Devil'ı ve genel olarak Magister Mundi Xum'u güzel yapan şey genel havası. Gerçekten, günlerce Spirit of the Cult'un vokal melodisi aklınıza taklıacak ve Welcome the Devil'ın gitarlarını mırıldanıp duracağınızı garanti ederim, zira şarkılar (bu atlasa dahil pek çok grubun yapabildiği gibi) akılda kalıcı. Cidden kafanıza takılıp sizi rahat bırakmıyor bir türlü ve tekrar tekrar dinleme ihtiyacı hissediyorsunuz. Zaten bir grubun yaratabileceği en güzel şey, tekrar tekrar dinlenebilen bir albümdür.
Ha, grubun bir tane eksiği de mevcut tabii ki: kimliğine fazla takılıyor. Cidden, EP ne kadar güzel olursa olsun, zamanında varolmuş müziğe saygı duruşundan öteye pek geçmiyor. Bunu bayağı gideren iki şey var. Birincisi, sadece gotik yazıyı albüm kapağına basıp iblisler ve ruhunu satmakla ilgili şarkıları ard arda dizmek yerine, bu kimlik içerisinde rahat olmaları ve bunu doğal vermeleri. İkincisi ise, bazen karşılaştığım gibi, kaliteli ama boş bir müzik yapmak yerine yaptıkları müziğin hakkını vermeyi başarıyor olmaları.
Sonuçta, eğer doom seviyorsanız, hele hele klasik dönem doom seviyorsanız, mutlaka bu albümü dinlemelisiniz; eğer rock ve metal seviyorsanız, zaten dinleyin.
Artılar: Groove, güzel müzik, nostaljik hava, adamların hakkını vermeleri, genel olarak güzel bir albüm olması.
Eksiler: Fazla nostaljik olabilmesi, bazen Witchfinder General ya da klasik Black Sabbath dinleme ihtiyacı uyandırması.
Kime tavsiye edilir: Daha dinlemediniz mi!?
Devil resmi sitesi: Devil
Devil myspace: Devilspace
Magister Mundi Xum albüm kadrosu:
Stian Fossum - gitar
Ronny Østli - davul
Thomas Ljosaak - bas
Kai Wanderås - gitar
Joakim Trangsrud - vokal
1. The Arrival (Intro)
2. At the Blacksmith's
3. Spirit of the Cult
4. Time to Repent
5. I Made a Pact...
6. Welcome the Devil
DİPNOT 1: Cümle, Doomantia'dan birebir alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder