I Am Ghost - Lovers' Requiem

Henüz atlasıma My Chemical Romance'in Three Cheers for Sweet Revenge albümüne dair aşkım hakkında hiçbir şey yazmamış olmam, bu aşkın varolmadığı anlamına gelmez. Hayr, zamanında emö birtakım veletlerin türemesine yol açan albüme karşı çok derin bir sevgi besleme sebebim sadece zamanında emo'ya kapılmış bir kardeş grubunun içindeki iki metalciden birisi olmak gibi şeyler değildir. Aksine, Three Cheers...'ın mükemmeliği ve kendine has havasıdır sebep.

Fakat MCR hiçbir zaman o albümdeki havayı, ne öncesinde ne de sonrasında yakalayamadı ve, bir-iki kaideyi bozmayan istisna haricinde, eksikleriyle ve kötü yönleriyle bu kadar aşık olacağım bir albüm bulamadım bir türlü.... ta ki, uzun süre önce bir kere ucundan dinleyip de "leş emö bunlar" diyerek bir kenara attığım I Am Ghost dağılıp bir de nostalji değeri kazanana ve ben biraz daha açık bir zihinle adamları tekrar dinlemeye karar verene dek.

Olabilir miydi? Evet. Evet, olabilirdi. Evet, ilan ediyorum, Lovers' Requiem benim yeni Three Cheers for Sweet Revenge'imdir. Bunu söylememdeki en büyük etkene hemen geliyorum: I Am Ghost, albümde çok güzel bir hava yakalamış. Enerjik, karanlık, çok nadiren ümit yüklü ve amansız. Albümün etkileşimleri arasında emo olduğu kadar senfonik ögeler ve gotik müzik de var: keman ekleyen tek grubun Yellowcard olmadığı gerçeğine sevindirecek bir keman kullanımı söz konusu.

Teknik açıdan albüm, çoğunluğun emo ve çevresindeki türlerin bazen sahip olabildiği teknik üstünlüğü gözardı etmenin yanlışlığını anlatır gibi. Son derece başarılı sololar, riff'ler ve hızlı, enerjik ve güzel davullar var - bilhassa davul bazen death metal seviyeleri yakalıyor ki, çoğunlukla post-punk'ın istenmeyen çocuğu muamelesi gören bir müzikte bunu bulmak... Bas ve gitarlar son derece başarılı. Bir diğer güzel yön ise, çift vokal takılmaları: toplamda aslında iki erkek vokal (klişe emo/core vokal/scream'ci Steven Juliano, ve yardımcı Brian Telestai) ve bir de hatun (Kerith Telestai.) Vokal uyumları muhteşem - zaman zaman herhangi benzer bir gruptan farklı olmasa da, biraraya geldiğinde ortaya çıkan şey güzel.

Kerith Telestai ve eşi Brian'ın gruba kattığı şey aslında sadece vokal, keman ve klavye değil: ikilinin yazdığı iki adet atmosferik geçiş şarkısı (Crossing the River Styx ve The Denouement) albümü kritik bir noktada durduruyor (buna sonraki paragrafta geleceğim) ve atmosferin standart bir emo albümünden kopmasına getirdikleri gotik/senfonik ögeler katkıda bulunuyor. Of Masques and Martyrs'ın keman/klavye/gitar uyumundan Dark Carnival of the Immaculate'ın atmosferiklerine kadar ikili grubun müziğine boyut atlatırcasına hareket ediyor.

Şimdiii, gelelim Lovers' Requiem'in sahip olduğu eksilere. Bunlardan ilki, albümün The Denouement ile bitmemesi. Sonrasında gelen iki şarkı kötü şarkılar değiller, kendi içlerinde çok güzeller, fakat albümün geneline bakıldığında çok da gerekli sayılmazlar. Hele hele The Denouement'in aynen açılıştaki gibi bir atmosferik geçiş olduğu düşünülürse, sonrasında iki şarkı gelmesi (ve ilkinin bir rock ballad'ı, öbürünün de aslında teknik olarak çok başarılı da olsa pek sarmayan bir senfonik rock şarkısı olduğu eklenince özellikle,) pek de başarılı bir hareket değil. Diğer bir potansiyel sorun ise, albümün ilk birkaç dinleyişte fazla haldır güldür gitmesi: Soilwork gibi bir grup bile zaman zaman yavaşlayıp dinleyiciye bir rahat verirken, I Am Ghost, birbiri arına sert, hızlı ve enerji yüklü şarkıları yığıp duruyor ve bazen kulağa pek hoş gelmeyebiliyor bu. Son eksi de Steven Juliano'nun vokali - bazen onu akranlarından (misal Patrick Stump'tan) ayıracan bir şey bulmak zor, ama bu benim özellikle yüklediğim bir eksi.

Gelelim neden Lovers' Requiem'in neden herkesin mutlaka bir bakması gereken bir albüm olduğuna. Albüm son derece tanıdık, son derece rahat ve efsanevi derecede sürükleyici. Hikayesi, klişe olsa ve bir-iki noktada söz olarak tökezlese de, insanı götürüyor ve nakaratlar akılda kalıcı, melodiler zengin ve müzik enerji dolu. Ve albüm kusurlu, kesinlikle, ama onu güzel yapan bu - açıklarıyla, eksikleriyle, dürüst ve net bir albüm. Mükemmel olmaya ne kadar mesafesi varsa o kadar mükemmel, o mesafeyle mükemmel.

Alın, dinleyin, pişman olmanız zor.

Artılar: Müzik, melodik zenginlik, enerji, atmosfer.
Eksiler: Bazen vokalin çok klişe olması, The Denouement'tan sonraki şarkıların albüme katkısının çok az olması.
Kime tavsiye edilir: Emo, rock, punk ve türevlerini seven herkese.

I Am Ghost Myspace: I Am Ghostspace (resmi site artık namevcut - grup 2010'da dağıldı)

Lovers' Requiem albüm kadrosu
Steven Juliano: lead ve scream vokal
Kerith Telestai: keman, vokal
Brian Telestai: bas, klavye, vokal
Gabriel Iraheta: ritm gitar
Ryan Seaman: davul



1. Crossing the River Styx
2. Our Friend Lazarus Sleeps
3. Killers Like Candy
4. Dark Carnival of the Immaculate
5. Pretty People Never Lie, Vampires Never Really Die
6. Of Masques and Martyrs
7. Lovers' Requiem
8. We Are Always Searching
9. The Ship of Pills and Needed Things
10. The Denouement
11. This is Home
12. Beyond the Hourglass