Efendim, Anna Coralie, Minsk çıkışlı bir post-metal/sludge/doom grubudur. Untitled, 2011'de çıkarttıkları ilk, ve şu anda tek single'dır ve grup, şu anda, sonbaharda çıkartmayı planladığı ful albümü hazırlamaktadır. Bu single içerisinde, single'ın adını taşıyan tek bir şarkı bulunmaktadır ve bugün, ilginç bir numara çekerek bu şarkıyı inceleyeceğim. Evet, tek şarkı inceleyeceğim.
Stil olarak aslında bu iki etkileşimi çok güzel harmanladıkları söylenebilir: sludge ve doom'un hüzünlü, ağır aheste ilerleyişini ve boşluk hissi yaratan gitar kullanımını, genelde post-metal (Neurosis, The Mire gibi) ya da alternatif sludge (Mastodon, Bison B.C. gibi) gruplarında duyduğunuz tip şişman bir gitar tonuyla birleştiriyorlar. Buna vurgu olarak kullanılan davullar ekleniyor (doom etkisine birazcık da katkıda bulunurcasına) ve minimal bas da katkısını katıyor.
Grubu en rahat ayıran şey ise vokaller. Genellikle, sludge etkisi bulunduran pek çok grup grup, resmen vokalist nefes almakta sıkıntı çekiyormuş ya da çok yorulmuş gibi çıkan brutal vokali tercih ediyor. Anna Coralie ise, sakin, temiz ve hatta kulağa da çok hoş gelen normal vokal kullanmadığı zamanlarda black metal usulü çığlıkları tercih ediyor.
Şarkımız ise sekiz dakikalık, inişli-çıkışlı, resmen çevresindeki havadan bütün ümidi ve yaşamı çeken bir kara delik kadar umutsuz, karanlık, yavaş ve hüzünlü bir şarkı. Rahatça insanı içine çekebilen, Moanaa veya Katergon ile yarışabilecek seviyelerde atmosferle yüklü bir şarkı bu. Hatta, şöyle diyeyim, ciddi anlamda bu grubun birkaç şarkı ortaya koyduğunda nasıl bir intihara meyil yaratacağını merak etmiyorum desem yalan olur.
Anna Coralie'nin bu tek şarkıdaki, özellikle bahsedeceğim numarasına gelirsem: normalde bir-iki akorla götürdüğü şarkıda bir noktada, bu akorlara ufacık tefecik bir gitar partisyonu ekliyor. Bu partisyon ilk başta solo gibi bir etki bırakmaya ayarlı gibi gelse de, yavaş yavaş, adım adım, müziği yumuşatırken bu ufacık tefecik gitar kısmını da yumuşatıyorlar, ta ki gayet temiz, nazik bir tona gelene dek. Bu geçiş o kadar güzel, ve klavyenin yükselip gitarların da hafiften susmasıyla o kadar bütün halinde gerçekleştiriliyor ki, resmen grubu aslında bütün enstrümanları aynı anda çalan tek bir beyin yönetiyormuş gibi.
Sonuç dersek, Anna Coralie ne yapacak merakla bekliyorum. Hiç hesapta yokken favori gruplarım arasına giriverdi adamlar iki gün gibi bir sürede.
Artılar: Her şey.
Eksiler: Hiçbir şey.
Kimlere Tavsiye Edilir: Okurlarıma (seviyorum hepinizi) ve bahsi geçen türlerle alakası olanlara.
Anna Coralie facebook: Anna Coralie (resmi site falan yok)
Untitled kadrosu:Artyom: gitar
Anton: gitar
Vadim: vokal
Nikita: bas
Igor: davul ve vokal
Nastya: klavye
01. Untitled
Not: Evet, şarkının adını yazmasam ölürdüm, zira adamlar resmen özellikle belirtmişler. Şu kapağa bakın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder