Efendim Red Fang, bir stoner rock grubu. Tabii böyle dediğimizde ortaya çıkan tablo basit stoner rock'tan farklı. Vintage stratocaster gitarların fuzz yemiş halinin yanında sert (ve bir Gibson bastan çıkan) baslar, gayet hoş davul ve çoğunlukla bağırmakla söylemek arasında gidip gelen bir vokal söz konusu. Grubun bütün üyeleri uygun olduğu üzre sakallı. En bariz ögeler zaten garip gitar tonları ve gümbür gümbür gelen baslar, zira bas bu müzikte önemli ve hele benim gibi basçı müsveddeleri dinliyorsa daha da önemli....
Fakat Red Fang'in albenisi ve en güçlü yanı da burada zaten: stoner rock diyerek adamları anlatmak imkansız. Grubun müziğinde heavy rock, riff rock, stoner rock ve bir noktada psych rock birleşiyor ve ortaya bu parçaların üst üste eklenmesinden çok daha fazlası çıkıyor. Ortak noktası, bu türün standartları arasında sayılan "pentatonic" riff'lerin yoğunluğu. Bu, son derece basit ve klişe olandan (Prehistoric Dog) çok daha yaratıcı olana (Good to Die) gidebiliyor. Fakat her halükarda, grubun daha sonradan kullanacağı ve diğer stoner rock gruplarının bolca kullandığı şişman, tok gitar tonundan pek eser yok bu albümde.
Red Fang'in gırla sahip olduğu şeye gelirsek, ben bunu groove ve rock ruhu olarak ikiye ayırıyorum. Groove zaten stoner rock'ın vazgeçilmez ögelerindendir ve Red Fang de bu ögeyi sonuna kadar kullanıyor - fakat, groove'u incecik, genelde gitarın alt üç telini kullanarak yapmaları sonucu (Humans Remain, Human Remains) olarak ortaya çıkan müzik, bazen fazla keskin olabiliyor. Bilhassa albüm ilerleyip Wings of Fang şarkısı geldiğinde insanı biraz yoruyor bu ve azıcık pofuduk bir şeyler istetebiliyor. Grubun kendisini kurtarıyor olması neredeyse tamamen kullanılan vokallerin en sert haliyle bile müziğin keskinliğini azaltıyor olması.
Rock ruhuna gelince.... bence bu grubun yaşça büyük olmasının bir etkisi ama Red Fang kendi kimliği içerisinde rahat ve ortaya çıkarttıkları ruh, genç usulü hızını alamamış/alamayan bir grup yerine rahat ama bu rahatlığını abartmayan bir grup var ortada. Bir örnek: Bird on Fire. Herhangi bir stoner rock grubu bu şarkıyı yapsaydı, büyük ihtimalle şarkı iki katı hızda ve iki katı "ağırlıkta" olacaktı. Ha şarkı belirli bir ağırlığı ortaya koymuyor mu, koyuyor - bu noktada da zaten icra edilen türün önemi büyük. Sonuçta arada sapar gibi gözükse ve stoner rock varyasyonu modern rock'a (The Mad Trist, Queens of the Stone Age,vs...) kayar gibi gözükse de, özüne elbet dönüyor bütün şarkılar.
Yalnız, daha önce ufaktan değindiğim bir zayıf noktası var bu albümün. O da şu: belirli bir noktadan sonra şarkılar ard arda yığılmaya başlıyor ve insanı yoruyor. Albüm aslında sekiz şarkıda falan kesilse itirazımız olmayacaktır: ha, şarkıların hepsi ayrı bir güzel, o ayrı, ama bir oturuşta kaldırması zor bir albüm elimizdeki. Bu tip albümlerin hoşluğu genellikle zaten bu zorluktadır, ama grubun yarattığı rahatlık hissiyle bu felaket çakışıyor. Dolayısıyla, ilk birkaç dinleyişte, beş, altı şarkı dinledikten sonra insanın dikkatı dağılıp, "ne dinliyorum ya ben" demesi işten değil.
Haricinde bir sorunu yok zaten ki, sonuç mu, dersek, Red Fang'in niye son zamanlarda en revaçta olan stoner rock grubu olduğunu anlamak zor değil. Adamlar hak ediyor.
Artılar: Genel olarak müzik, bas kullanımı. Geri kalanlar.
Eksiler: Bazen yığıntı yapması, gitar tonlarının bazen fazla sivri kaçması.
Kimlere tavsiye edilir: Rock, metal dinleyen herkesin sevme olasılığı var, bir bakın. Haricinde, stoner rock nedir diye merak edenler grubun ikinci albümünden başlasın.
Red Fang resmi site: Red Fang
Red Fang bandCamp: Red FangCamp
Red Fang albüm kadrosu:
Maurice Bryan Giles: gitar, vokal
David Sullivan: gitar, vokal
Aaron Beam: bas, vokal
John Sherman: davul
1. Prehistoric Dog
2. Reverse Thunder
3. Night Destroyer
4. Humans Remain Human Remains
5. Good to Die
6. Bird on Fire
7. Wings of Fang
8. Sharks
9. Whales and Leeches
10.Witness
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder