With Words - Cagebound

Gün geçmiyor ki ben bir grubu çok seveyim ve hakkında bilgi toplarken dağıldığını öğrenmeyeyim!? Kaç kere bunu yaşadım ve/ya kaç kere daha bunu yaşayacağım hiç bilmiyorum ama bir yerde bu gidişata dur demek lazım.  Hayır sırf o da değil, hardcore/post-hardcore nadiren severim, ve bu adamlara aşık oldum desem yeridir.      Ama, olan olmuş artık, yapacak bir şey yok diyerek, işimize bakalım diye bitiriyorum bu girizgahı.

Efendim, With Words, sağlam hardcore yapan gruplardan.  Bu da şu demek: albüm kafaya sürekli çekiç darbeleri indiren power akor bazlı riff'lerle dolup taşıyor.  Altı şarkıyla bile, çatlayan kafataslarını ve betonu hissettirircesine ağır, aman vermez bir gitar kullanımı söz konusu, ama zaten bu tür ile birazcık tanışıklığınız varsa, bunu beklersiniz.  Bas son derece hoş, bazen öne çıkıp bazen geri plana gitmesi bayağı başarılı.  Vokaller, standart olduğu üzere scream usulü gidiyor... esas farkın yaratıldığı nokta davullarda.  Her şeyden önce, yıllardır sağda solda tıkırdattığım ritmi Fiend'de kullandığı için gruba teşekkür ediyorum, sağolun.

Fakat onun da ötesinde, beklenmedik bir canlılık var ritmlerde.  Ki, ben bu albümü nefret etmeyi bekleyerek dinlediğim halde nefret edecek bir şey bulamayıp çıktıysam, bunun birincil sorumlusu davullardır.  Ritmler ilginç - bazen tribal, bazen modern metal ve hardcore usulü (ve çift bas pedalının cılkını çıkartan), sert açılarla gelen gitarlara eşlik eden cinsten.  Fakat sadece tek unsurun müziğin geri kalanını bu kadar oynatması/oyntabilmesi inanılmaz şeyler yaratıyor.  Fakat, her halükarda, Consumer Plague ve Word of Waste'ün girişleri takdire şayan hoşlukta.  Uzun lafın kısası, davullar sağlam.

Fakat tabii müziğin geri kalanı değil demek mümkün değil, zira, Cagebound boyunca grup son derece leziz bir yaklaşım sergiliyor.  Kendisini belirli bir tür çerçevesine tamamen oturtmak yerine o çerçeveyle biraz oynamayı tercih ediyor.  Atmosferik metal geçişleri (World of Waste), tribal davulları, arada ortaya atılan riff'ler, arada çıkan post-metal havası (Luna), punk ruhu (Fiend), pis metalci anları (Red Bathes) derken aslında hardcore albümü dinlemeye açtığınız albümün çok daha dolu olduğunu keşfediyorsunuz.

Ki aslında bütün bunların da ötesinde grubun albenisi, kısacık bir EP içerisinde bile insanda merak uyandırabilmesi.  Bunun baş sebebi, kullandıkları şarkı yapısı.  Grup bir riff ile açtığı takdirde, ya o riff'in varyasyonlarını kullanıyor, ya da o riff ile bağlantılı yerlerden geçe geçe, döne dolaşa işin sonunda gittikleri yeri o riff'e bağlayıp onunla kapatıyor.  Bunun iki etkisi var: ilki, şarkıları ilk bir-iki dinleyişte bile bir ucundan yakalayabilmenize olanak tanıyor ve ikincisi, üst üste riff'leri dizip kafanızla Jenga oynamadığından dolayı, hem rahat oluyorsunuz hem de albümü öğrendiğiniz hissi yoğun olarak yaşanıyor.

Sonuç mu? Negatif tek özelliği, grubun son albümü olması - ha evet, sert takılmayacaklar uzak dursun.

Artılar: Yukarıda yazılı.
Eksiler: Niye devamı gelmeyecek!?
Kimlere tavsiye edilir: Hardcore'cu, metalcore'cu ya da genel olarak -core ekini sevenlere.  Ekstradan metalciler ve sludge tayfası da bakabilir.

With Words bandcamp: With WordsCamp


(Gruba girip çıkan çok eleman olmuş, grup da yazmamış Cagebound'u hangi kadronun yaptığını.)

1. Consumer Plague
2. Red Bathers
3. World of Waste
4. Luna
5. Fiend
6. Feeder