D12 ("Dirty Dozen"), aslında Eminem'in Detroit günlerinden tanışık olduğu, merhum Proof ile başını çektiği bir ekiptir. Ekibin bundan önceki çıkışları Eminem'in meşhur Marshal Matters LP'sindedir (Under the Influence şarkısında.) Devil's Night ise, Eminem'in zamanında verdiği, önce meşhur olup sonra ekibi meşhur etme sözünden çıkma, rap dendiğinde aslında çıtayı fazlasıyla yüksek tutan bir albümdür.
Öncelikle D12'e ait tarzdan bahsedelim. Ekipteki her üyenin tarzı, ortaya attıkları, kısaca "sesleri" farklı ve her şarkı bu seslerin çeşitli kombinasyonlarla biraraya gelmesinden oluşuyor. Bunun getirdiği büyük artı, tek bir rapçinin kendi usulünü ortaya dökmesinden ziyade bir grup rapçinin bir ekip olarak kimlik ortaya koymasını görüyor oluşumuz. Cidden, D12'in belirli bir duruşu var ve herkes bu duruşa uygun hareket ediyor. Yalnız, bu konuda özellikle belirtilmesi gereken bir kişi var, o da Bizarre. Bizarre, hem diğerlerinden daha yavaş ve oturaklı rap söylemesi haricinde, "shock rap" denebilecek bir usül ile hareket ediyor. Bir grup sapığın arasında hepsinden ayrı durmayı ve hep diğerlerinden birkaç adım ileri gitmeyi başarıyor.
Albüme hakim olan unsurlardan en büyüğü eğlence, zira en karanlık anlarında bile Devil's Night bir espri içeriyor. Bundan kaçabilen şarkı hiç yok, ve eğer simsiyah mizahtan hoşlanıyorsanız, albüm felaket eğlenceli oluyor. Bu noktada bahsedilmesi gereken bir şarkı tipi de tamamen eğlenceye yönelik olanlar: Shit Can Happen, Ain't Nuttin' But Music, Nasty Mind, Purple Pills, Blow My Buzz, hepsi dinleyeni eğlendirmeye ve gülümsetmeye yönelik, pozitif enerji yüklü şarkılar. Hatta Ain't Nuttin' But Music, hem beat ve müziği, hem de müzik endüstrisine acımadan geçirmesiyle; Blow My Buzz ise genel havasıyla sonuna kadar parti şarkıları denebilir. Eğer son derece çarpık bir espri anlayışınız varsa, Pimp Like Me'yi de bu kategoriye sokmak mümkün, ki aslında bu şarkı rezalet, tavrı felaket, fakat ikisi de eprisini arttırmaktan başka bir şey yapmıyor.
Tabii ki her şey gırgır şamata değil. Devil's Night aslında istedi mi havasını ciddileştirip karartabiliyor. Daha yavaş ya da daha vurucu beat'ler, zehir gibi yoğun, jilet gibi keskin sözler ve genel olarak daha ağır şarkılar var. Bu kategoriye Pistol Pistol, American Psycho, Instigator, Devil's Night ve Revelation girebilir. Pistol Pistol ve American Psycho daha çok sinsi iken, Instigator daha belirgin ve sinirli haliyle kendini belli ediyor. Fakat, albümün tavan noktası denebilecek iki nokta varsa, bunlar da Devil's Night ve Revelation olacaktır ki, ikincisinin nefes nefese hızı ve duygu yoğunluğu ile cidden efsane bir şarkı.
Sonuç mu? Çok fazla değilse de arada rap dinlemeyi seven birisi olarak, aslında bu blogun daha çok rape ihtiyacı var diye düşünürken, hayatımın albümleri arasında saydığımla başlayayım dedim (hoş, Cypress Hill'in IV albümü de o statüde ama....)
Artılar: Basitçe, mükemmel rap albümü denebilecek olması.
Eksiler: Türü sevmeyenlere ve espri anlayışı tutucu olanlara hitap etmeyecek olması.
Kimlere tavsiye edilir: Rap sevenlere.
D12 resmi sitesi: D12
D12 MySpace: D12Space
D12 Üyeleri:
Eminem (Slim Shady)
Swift (Swifty McVay)
Kuniva (Rondell Beene)
Kon Artis (Denaun Porter)
Proof (Derty Harry)
Bizarre (Peter S. Bizarre)
1. Another Public Service Announcement
2. Shit Can Happen
3. Pistol Pistol
4. Bizarre (Skit)
5. Nasty Mind
6. Ain't Nuttin' But Music
7. American Psycho
8. That's How (Skit)
9. That's How
10. Purple Pills
11. Fight Music
12. Instigator
13. Pimp Like Me
14. Blow My Buzz
15. Obie Trice (Skit)
16. Devil's Night
17. Steve Berman (Skit)
18. Revelation
19. Girls (Bonus)
Not: Bazılarının The Crow filminden hatırlayacağı "Devil's Night", Halloween gecesinde eski ya da içinde adi suçların işlendiği evlerin yakılması geleneğine verilen isim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder